تأثیر سیکلوسپورین A بر آریتمی‌های قلبی و بیان پروتئین‌های کانکسین 43 و نیتریک اکسید سنتاز در مدل آسیب ایسکمی-رپرفیوژن میوکارد رت‌های دیابتی

Abstract

هدف از انجام مطالعه تأثیر سیکلوسپورین A بر آریتمی‌های قلبی و بیان پروتئین‌های کانکسین 43 و نیتریک اکسید سنتاز در مدل آسیب ایسکمی-رپرفیوژن میوکارد رت‌های دیابتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، از رت‌های نر با نژاد Wistar در محدوده وزنی 300-250 گرم و به تعداد 36 رت (6 رت در هر گروه) و 12 رت اضافی (به دلیل احتمال مرگ‌ومیر در گروه‌های دیابتی) استفاده شد. حیوانات به‌طور تصادفی در 6 گروه تقسیم‌بندی و آزمایش شدند. 1. گروه کنترل که هیچ‌گونه ایسکمی-رپرفیوژن (IR) را تجربه نکرد. 2. گروه دیابتی که با استفاده از روش تزریق داخل صفاقی mg/kg 50 داروی استرپتوزوتوسین (Streptozotocin) به‌صورت تک‌دوز دیابت ایجاد شد و هیچ‌گونه ایسکمی-رپرفیوژن را تجربه نکرد. 3. گروه (کنترل-IR) که ایسکمی ناحیه‌ای به مدت 30 دقیقه و سپس رپرفیوژن به مدت 60 دقیقه را تجربه کرد. 4. گروه دیابتی-IR که ایسکمی ناحیه‌ای به مدت 30 دقیقه و سپس رپرفیوژن به مدت 60 دقیقه را تجربه کرد. 5. گروه کنترل-IR-CyclospA که پس از القای آسیب IR، در ابتدای رپرفیوژن به مدت 15 دقیقه کربس حاوی مهارکننده mPTP (سیکلوسپورین A) دریافت کرد. 6. گروه دیابتی-IR-CyclospA که پس از القای آسیب IR، در ابتدای رپرفیوژن به مدت 15 دقیقه کربس حاوی مهارکننده mPTP (سیکلوسپورین A) دریافت کرد. ثبت آریتمی‌های قلبی از طریق الکترودهای ثبت‌کننده و ترانسدیوسر مربوطه توسط دستگاه پاورلب انجام شد. در انتهای رپرفیوژن، قلب از دستگاه جدا و برای اندازه‌گیری بیان کانکسین 43 و نیتریک اکسید سنتاز از تکنیک وسترن بلات استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه، تعداد و مدت کمپلکس‌های زودرس بطنی (PVC)، تعداد، مدت و میزان بروز تاکی کاردی بطنی (VT)، تعداد و مدت فیبریلاسیون بطنی (VF) و شدت آریتمی کل در گروه کنترل-IR-CyclospA به‌طور معناداری کمتر از گروه کنترل-IR بود (05/0>P). همچنین متغیر مدت فیبریلاسیون بطنی (VF) در گروه دیابتی-IR-CyclospA به‌طور معناداری کمتر از گروه دیابتی-IR بود (05/0>P). از سوی دیگر میزان بیان پروتئین‌های کانکسین 43 و eNOS در گروه کنترل-IR-CyclospA به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل-IR بود (05/0>P).