تهیه و بررسی قابلیت نفوذ روده‌ای والسارتان از نانوامولسیون‌ها و نانوذرات لیپیدی جامد

Abstract

مقدمه: والسارتان (مهار کننده‌ی گیرنده آنژیوتانسین II) یکی از داروهای مطرح در زمینه کنترل فشار خون بالا، است. والسارتان در pH روده‌ای به طور کامل یونیزه بوده، بطوریکه این مسئله باعث کاهش شدید نفوذپذیری و به ‌دنبال آن کاهش فرآهمی زیستی دارو می‌شود. بر اساس تکنیک‌های جدید دارورسانی (نانوذرات لیپیدی جامد و مایع) انتظار می‌رود پوشش ایجاد شده اطراف مولکول‌های دارو موجب بهبود نفوذپذیری و افزایش فراهمی زیستی دارو گردد. هدف: تهیه و بررسی قابلیت نفوذ روده‌ای والسارتان از نانوامولسیون‌ها و نانوذرات لیپیدی جامد هدف این پایان‌نامه می‌باشد. روش کار و مواد: جهت تهیه نانوذرات لیپیدی جامد والسارتان از روش امولسیفیکاسیون- اولتراسونیکاسیون استفاده شد، که از سه نوع لیپید (پرسیرول، وایتپسول و لسیتین) و دو نوع سورفکتانت (توئین80 و میرج52) استفاده گردید. جهت تهیه نانوامولسیون از روش امولسیفکاسیون استفاده شد، که از یک نوع لیپید ( میگلیول 812) و دو نوع سورفکتانت و کوسورفکتانت به ترتیب (توئین20 و ترنسکتول) استفاده گردید. جهت اندازه‌گیری قابلیت نفوذ روده‌ای از روش SPIP استفاده ‌شد. در این روش پس از کانولاسیون ژژنوم روده رت، دارو با سرعت ثابت وارد روده شده و با مقایسه غلظت تصحیح شده خروجی به غلظت ورودی دارو، میزان قابلیت نفوذ روده‌ای (Peff) محاسبه گردید. یافته‌ها: قابلیت نفوذ روده‌ای والسارتان با غلظت‌ 120 میکروگرم بر میلی‌لیتر برابر 3-10× (602/0 ± 129/4) سانتی‌متر بر ثانیه محاسبه شد. مقدار عددی (Peff) برای نانوذرات لیپیدی جامد غیرپگیله، پگیله و نانوامولسیون با غلظت‌ 120 میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب 2-10× (1193/0 ± 442/1)، 2-10× (0632/0 ± 7119/1) و 2-10× (0821/0 ± 299/1) سانتی متر بر ثانیه محاسبه شد. نتیجه‌گیری: قابلیت نفوذ روده‌ای والسارتان در صورت استفاده از نانوذرات لیپیدی جامد و مایع افزایش می‌یابد. این تغییرات بیانگر بهبود نفوذپذیری خوراکی والسارتان در نتیجه انکپسولاسیون دارو در نانوذرات لیپیدی جامد و مایع می‌باشد.