ارزیابی و درمان عوارض بلند مدت بیماران جراحی شده با آترزی مری در بیمارستان کودکان تبریز در ۵ سال اخیر (از سال ۹۳)

Abstract

آترزی مری شایع ترین آنومالی مادرزادی مری می باشد و درمان آن با جراحی و به صورت آناستوموز مری می باشد. هدف از این مطالعه تعیین عوارض ایجاد شده به دنبال جراحی و ریسک فاکتور های موثر در بروز این عوارض می باشد. روش كار: تعداد 55 کودکی که از فروردین 1393 تا اسفند 1397 به دلیل آترزی مری تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک از پرونده بیماران اخذ شد. سپس با کلیه بیماران تماس تلفنی به عمل آمد و در خصوص عوارض احتمالی بوجود آمده از قبیل تنگی محل آناستوموز، فیستول عود کرده، ریفلاکس محتویات معده به مری، بیماری های ریوی و مشکلات وابسته به توراکوتومی و نیز اقدامات درمانی صورت گرفته برای این عوارض نیز اطلاعات مورد نیاز اخذ شد. در صورت بستری بیماران جهت اقدامات درمانی، پس از ترخیص بیماران به مدت شش ماه پیگیری شدند. نتايج: شایع ترین آنومالی مادرزادی در بیماران مبتلا به آترزی مری آنومالی قلبی (1/49%) بوده است. شایع ترین عوارض ایجاد شده در بیماران به ترتیب بیماری ریوی ایجاد شده به دنبال جراحی (3/47%)، تنگی آناستوموز (8/21%)، و ریفلاکس معده به مری (4/16%) بوده است. براساس آزمون رگرسیون لجستیک انجام شده مشخص شد که وجود تنشن در بخیه ها، انتوباسیون بیش از 5 روز و وزن کمتر از 2500 گرم ریسک تنگی محل آناستوموز را افزایش می دهد (05/0>P). همچنین نشت از محل آناستوموز ریسک فاکتور برای افزایش تنگی محل آناستوموز می باشد(05/0>P). میزان بروز ریفلاکس در بیمارانی که تنگی محل آناستوموز داشتند به طور معنی داری بیشتر بوده است(001/0=P).