بررسی میزان بیان ژن های ODF1 و ODF2 در اسپرم مردان نابارور در مقایسه با گروه کنترل

Abstract

یماری ناباروری در مردان و زنان، بیماری سیستم تولید مثلی است که پس از 12 ماه ارتباط جنسی بدون پیشگیری بین زوجین، باروری موفق حاصل نشود. براساس نتایج مطالعات در حدود نیمی از موارد ناباروری مربوط به فاکتورهای ناباروری مردان می باشد. مطالعات اخیر مشخص کرده اند که مولکول¬های RNAدر سلول اسپرم بالغ ممکن است از اسپرماتوژنز باقی مانده باشند، به طور بالقوه برای بررسی وقایعی که در طی اسپرماتوژنز اتفاق افتاده مفید باشند و ممکن است بتوان از آنها به عنوان مارکرهایی برای ارزیابی وضعیت باروری استفاده کرد. در مطالعه حاضر قصد داشتیم که سطح بیان ژن های ODF1 و ODF2 در سلول های اسپرم افراد نابارور مبتلا به آستنوزواسپرمی و تراتوزواسپرمی را با گروه کنترل مقایسه کنیم. مواد و روش ها: بدین منظور ابتدا سطح بیان دو ژن ODF1 و ODF2 در دو microarray datasets موجود در داده پایگاه GEO که مربوط به بیماری های تراتوزواسپرمی و آستنوزواسپرمی بودند، آنالیز گردید. سطح بیان نسبی ژن های ODF1 و ODF2 با روش quantitative Real-time PCR در نمونه‌های منی (semen) افراد نابارور با مشکل آستنوزواسپرمی (n=20) و تراتوزواسپرمی (n=20) با گروه کنترل نورموزواسپرمی (n=20) مقایسه شدند. یافته ها: یافته های حاصل از انجام qPCR در این مطالعه نشان داد که سطح بیان ژن ODF1 در گروه بیماران مبتلا به آستنوزواسپرمی کاهش معنی داری (p = 0.0468) دارد. سطح بیان ژن ODF2 در گروه بیماران مبتلا به آستنوزواسپرمی نسبت به گروه کنترل تغییر قابل توجهی نداشت (p = 0.0628). همچنین در گروه بیماران مبتلا به تراتوزواسپرمی سطح بیان هیچ یک از ژن های ODF1 و ODF2 نسبت به گروه کنترل تفاوتی نداشتند (p = 0.7984 و p = 0.2164). باتوجه به آنالیز منحنی راک برای ژن ODF1 در گروه بیماران مبتلا به آستنوزواسپرمی، AUC = 0.7070 بدست آمدند.