تاثیر افزودن نانوذرات سیلیکا بر روی خواص فیزیکوشیمیایی و سختی دنتال استون type4

Abstract

مقدمه: ماده مناسب برای تهیه استون دندانپزشکی باید استحکام و سختی کافی داشته و استفاده لابراتواری از آن آسان باشد. سختی (Hardness) و مقاومت به سایش، معیارهای مهمی جهت وکساپ و ریختگی، چک کردن نشستن کامل پروتز و فینیشینگ آن می¬باشد. ذرات فیلر معدنی برای بهبود خصوصیات مکانیکی مواد دندانپزشکی استفاده می¬شوند. یک تغییر و نوآوری اخیر در مورد فیلرهای معدنی استفاده از نانوتکنولوژی بوده است که هدف اصل بهبود خصوصیات مکانیکی مواد دندانپزشکی می-باشد. در این مطالعه تاثیر افزودن نانوذرات سیلیکا (دی اکسید سیلیکون) با درصد¬های 5/0، 1 و 2 درصد بر روی خواص فیزیکوشیمیایی و سختی استون نوع 4 دندانپزشکی مطالعه گردید. مواد و روشها: در این مطالعه نانوذرات سیلیکا (دی اکسید سیلیکون) با درصدهای 5/0، 1 و 2 درصد به استون اضافه شد. استون بدون نانوذرات سیلیکا به عنوان کنترل استفاده شد. نمونه¬ها به تعداد 40 عدد در 4 گروه دسته¬بندی گردید. سپس نمونه¬های تهیه شده از نظر خواص فیزیکوشیمیایی و سختی بررسی شد. از طیف سنجی مادون قرمز فوریه (FTIR) جهت بررسی پیوندهای احتمالی شکل گرفته و شناسایی گروه-های عاملی، از طیف سنجی دیفراکسیون اشعه ایکس جهت ارزیابی خصوصیات کریستالینیته، از میکروسکوپ الکترونی پویشی (Scanning electron microscopy (SEM جهت بررسی مورفولوژی مواد و نیز اطمینان از مخلوط شدن یکنواخت نانوذرات با دای استون بهره گرفته شد. همچنین از آزمون میکروسختی سنجی جهت ارزیابی سختی مواد تهیه شده بهره گرفته شد. برای این منظور از روش نوپ Knoop استفاده شد. نتایج مطالعه با استفاده از روشهای آماری توصیفی (میانگین ± انحراف معیار) گزارش شد. به منظور بررسی نرمالیته از تست شاپیرو ویلک و جهت مقایسه میانگین¬ها در گروه¬های مورد مطالعه به دلیل نرمال بودن داده¬ها از آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار گراف پد نسخه 9 استفاده شد. مقدار احتمال کم¬تر از 05/0 به عنوان معنی داری در نظر گرفته شد. نتایج: در این مطالعه، مخلوط نمودن نانوذرات با استون هیچ تاثیری بر گروه¬های عاملی نشان نداد و برهمکنش جدیدی بین استون و نانوذرات سیلیکا مشاهده نشد. همچنین پیک جذب آب توسط استون و نانوذرات سیلیکا در پیک FTIR مشاهده شد. همچنین این مخلوط نمودن تاثیری بر مورفولوژی ذرات دای استون نشان نداد. کریستالیته (تغییر حالت کریستالی به آمورف یا تغییر نوع پلی مورف) برای استون نیز در اثر افزودن نانوذرات تغییری نکرد. در مورد تاثیر افزودن نانوذرات سیلیکا بر استون، نتایج نشان داد که ترتیب میزان سختی به ترتیب برای دای استون حاوی دو درصد، دای استون حاوی یک درصد، دای استون حاوی نیم درصد و در نهایت دای استون بدون نانوذرات بود. اختلاف میزان سختی برای نمونه¬های تهیه شده معنی دار بود (P=0.0002). بنابراین با افزایش میزان نانوذرات در دای استون، سختی به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه¬گیری: نیاز به بررسی سایر خواص مکانیکی مخلوط دای استون و نانوذرات سیلیکا احساس می¬شود. در صورت به دست آوردن نتایج مطلوب، میتوان این نانوذرات را درجهت بهبود خواص دای استون¬ها به انواع آنها اضافه نمود و کاربری آنها در دندانپزشکی را افزایش داد.