مقایسه رعایت "حریم خصوصی بیماران" از دیدگاه بیماران وپرسنل درمانی در بخش اورژانس بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تبریز 1398-1397

Abstract

چکیده: زمینه: نیاز به حفظ حریم خصوصی یکی از مصادیق رعایت حقوق اساسی انسان است و حریم خصوصی به عنوان اصل اساسی انسانیت و یکی از حقوق بنیادین هرانسانی می باشد که رعایت آن در بیماران بسیار مورد تاکید قرار گرفته است . اما شواهد نشان می دهد که این حریم از طرف پرسنل درمانی، چندان رعایت نمی شود. با توجه به اهمیت این موضوع، این مطالعه با هدف مقایسه میزان رعایت حریم خصوصی بیماران از دیدگاه بیماران و پرسنل درمانی در بخش اورژانس بیمارستان های شهر تبریز در سال 1398-1397 انجام شد. روش اجرا: پژوهش حاضر يك مطالعه توصیفی- مقطعی بود که بر روی 240 نفر از بیماران بستری و140 نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های شهر تبریز در سال 1398 انجام شد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات فردي و اجتماعی و پرسشنامه میزان رعایت حریم خصوصی از دیدگاه بیماران و از دیدگاه پرسنل درمانی بخش اورژانس بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار اماری SPSS نسخه 21 و با روشهای آمار توصیفی( جداول توزیع فراوانی، شاخص های مرکزی و پراکندگی)و آمارتحلیلی(آزمون تی مستقل و ANOVA ) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمره کل رعایت حریم خصوصی بیمار از دیدگاه بیماران در حدود 04/6±08/36 و در سطح ضعیف و از دیدگاه پرسنل درمانی در حدود 61/4±84/42 و در سطح متوسط می باشد. آزمون تی مستقل، تفاوت آماری معناداری را بین میانگین نمرات رعایت حریم خصوصی از دیدگاه بیماران و پرسنل درمانی نشان داد (P<0.05). بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بیانگر آن بود که میزان رعایت حریم خصوصی بیمار از دیدگاه بیماران نسبت به پرسنل درمانی در سطح پایین تری قرار دارد و این امر می تواند بر میزان رضایتمندی بیماران از کیفیت خدمات ارائه شده تاثیر منفی بگذارد. بنابراین لازم است تمهیدات لازم از طرف مدیران و مسئولین مراکز درمانی در جهت آموزش و آشنایی بیشتر پرسنل درمانی با رعایت حریم خصوصی و منشور حقوق بیمار و نیز اعمال مقررات برای التزام پرسنل درمانی به رعایت حریم خصوصی بیماران درنظر گرفته شود.