بررسی نتایج درمان وریدی (ferinject) جهت اصلاح سطح فریتین بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی با کمبود ذخیره‌ی آهن

Abstract

هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج اصلاح سطح فریتین با آهن وریدی(ferinject) بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی با کمبود ذخیره‌ی آهن می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که یک پژوهش نیمه تجربی است که بصورت قبل و بعد انجام شد ، جامعه آماری شامل کلیه‌ بیماران نارسائی قلبی با کمبود ذخیره‌ی آهن بستری در بیمارستان شهید مدنی تبریز در نیمسال دوم سال 1398 و نیمسال اول سال 1399 بود که جهت اصلاح سطح فریتین، درمان آهن وریدی با برند ferinject محصول کارخانه VIFOR PHARMA دریافت کردند (تعداد 41 نفر)، بود. نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک بیماران از پرونده آن‌ها در بیمارستان استخراج شد. کیفیت زندگی بیماران قبل از دریافت آهن وریدی و 8 هفته بعد از دریافت آهن وریدی با استفاده از پرسشنامه SF-36 و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی مینه سوتا MLHFQ ارزیابی شد. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین (انحراف معیار) سنی افراد مورد مطالعه،(5/8±)27/63 سال بود. براساس یافته‌های آزمایشگاهی میانه (صدک 25 و 75) سطح فریتین و سطح TIBC در این افراد، به ترتیب 0/40 (5/102-0/41) میلی‌گرم بر دسی لیتر و 0/297 (0/325-0/282) میکرو‌گرم بر دسی لیتر بود. میانگین (انحراف معیار) سطح آهن و هموگلوبین آن‌ها (5/7±)78/42 میکرو‌گرم بر دسی لیتر و (23/1±)12/11 ‌گرم بر دسی لیتر بود. از بین تمامی متغیرهای مربوط به کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی مورد مطالعه براساس پرسشنامه‌ی SF-36، متغیرهای عملکرد فیزیکی (001/0>P)، محدودیت نقش ناشی از سلامت فیزیکی (001/0>P)، محدودیت نقش ناشی از مشکلات احساسی (020/0=P) و احساس حیات (001/0>P) افزایش معنادار آماری در بازه زمانی پس از درمان نسبت به قبل از درمان داشتند و متغیر درد بدنی (003/0=P) کاهش معنادار آماری در بازه زمانی پس از درمان نسبت به قبل از درمان داشت؛ در حالی که در متغیرهای سلامت روانی، عملکرد اجتماعی و سلامت عمومی، این تفاوت مشاهده نشد (05/0<P). همچنین براساس پرسشنامه‌ی مینه سوتا MLHFQ، زیر مقیاس فیزیکی و زیر مقیاس کل کاهش معنادار آماری در بازه زمانی پس از درمان نسبت به قبل از درمان داشتند (001/0>P)؛ در حالی که زیر مقیاس هیجانی، این تفاوت مشاهده نشد (05/0<P).