مقایسه تاثیر آموزش رایج و شبیه سازی با استفاده از مولاژ شبیه سازی آپاندکتومی بر دانش و مهارت بالینی دانشجویان تکنولوژی جراحی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1398

Abstract

چکیده عنوان: مقایسه تاثیر آموزش رایج و شبیه سازی با استفاده از مولاژ شبیه سازی آپاندکتومی بر دانش و مهارت بالینی دانشجویان تکنولوژی جراحی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1398 مقدمه: روش های جراحی یکی از دشوار ترین حیطه های آموزشی به شمار می رود. اگرچه مدرسین با استفاده از تلفیق روش های آموزشی نظیر سخنرانی، پخش فیلم و پاور پوینت برای نشان دادن نحوه جراحی ها و آموزش بهتر تلاش می کنند. اما دانشجویان برای یادگیری ارگان ها و افزایش مهارت عملی در حین جراحی نیاز به تمرین در محیط شبیه سازی شده داند. استفاده از مولاژ ها و مانکن ها یکی از روش های رایج برای ایجاد محیط شبیه سازی شده است. صرف نظر از فواید زیادی که برای استفاده از محیط های شبیه سازی در آموزش علوم پزشکی ذکر شده، کاربرد مولاژها با چالش هایی همراه است. از این رو این مطالعه باهدف بررسی تاثیر استفاده از مولاژ آپاندکتومی بر دانش و مهارت دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1398 انجام شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش در آموزش است که به صورت مداخله ای بعد از کسب اجازه از معاونت پژوهشی دانشگاه و اخذ کد اخلاق با استفاده از مولاژ آپاندکتومی در آموزش دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل دانشکده پرستاری و مامایی تبریز انجام شد. برای انجام این مطالعه تمامی دانشجویان ترم اول تکنولوژی جراحی انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای یک گروه به شیوه ی رایج یعنی روش سخرانی، پرسش و پاسخ، نمایش فیلم و پاورپوینت پروسیجر جراحی آپاندکتومی تدریس شد(گروه α). برای گروه بعدی پروسیجر بر اساس یک سناریو طراحی شده در آزمایشگاه تکنولوژی جراحی و با استفاده از مولاژ جراحی آپاندکتومی به صورت عملی تدریس گردید(گروهβ ). هردوگروه بعداز دو هفته از روش آموزشی دیگر(گروه α با استفاده ازشبیه سازی و گروه β با استفاده از آموزش رایج) نیز بهره مند شدند. دانش و مهارت بالینی هر دو گروه با استفاده از آزمون و چک لیست خود ارزیابی در دو مرحله؛ قبل و بعد از آموزش هریک از روش ها به تنهایی و تلفیق شده، بررسی و مورد مقایسه قرارگرفت. یافته ها : نتایج به دست آمده از آنالیز واریانس اندازه گیری های مکرر نشان داد که دانش و خودارزیابی مهارت بالینی دانشجویان بعد از آموزش به هریک از دو شیوه رایج و شبیه سازی افزایش یافت. اما بررسی تفاوت این دو شیوه آموزشی و تاثیر آن ها با استفاده از مقایسه چندگانه تعدیل شده بانفرونی نشان داد آموزش رایج در افزایش دانش و آموزش شبیه سازی در افزایش خودارزیابی مهارت بالینی تاثیر مثبت داشتند. همچنین پس از بررسی ماندگاری دانش و خودارزیابی مهارت بالینی دو هفته پس از هر دو شیوه آموزشی، ماندگاری آن ها پس از آموزش رایج نسبت به شبیه سازی بیشتر بود. در این مطالعه تاثیر آموزش تلفیقی نسبت به استفاده از هر یک از روش های آموزشی رایج یا شبیه سازی به تنهایی، بیشتر بود. همچنین نمره دانش و خودارزیابی مهارت در گروهی که ابتدا آموزش رایج را دریافت کردند سپس در کلاس شبیه سازی شرکت نمودند(α) به طور معنی داری نسبت به گروه β افزایش یافت. بحث و نتیجه گیری : مطالعات زیادی در زمینه آموزش شبیه سازی و مقایسه آن با روش های آموزشی دیگر انجام گرفته است. نتایج بیشتر این مطالعات درخصوص تاثیر آموزش رایج برافزایش دانش و همچنین تاثیر شبیه سازی بر افزایش مهارت بالینی با مطالعه حاضر همخوانی دارد. به علاوه یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد، با ایجاد پیش زمینه دانش لازم جراحی در دانشجویان از طیق آموزش رایج و تقویت یادگیری با استفاده از محیط شبیه سازی، پیامدهای آموزشی بهبود می یابد. لذا بر اساس یافته ها در صورتیکه در برنامه آموزشی دانشجویان تکنولوژی جراحی ابتدا مفاهیم، تعاریف و شیوه های جراحی با استفاده از روش های رایج نظیر سخنرانی ، پرسش و پاسخ آموزش داده شود و سپس از شبیه سازی برای نمایش مهارت ها استفاده گردد، تجارب یادگیری این دانشجویان افزایش خواهد یافت.