بررسی ارتباط میان شیوه ارزشیابی به شیوه الکترونیک و کیفیت فعالیت های بازآموزی پزشکان دانش آموخته وزارت بهداشت از دیدگاه مشمولین

Abstract

1-1 مقدمه

بهبود سلامت جسمی یکی از دیرپاترین تلاش های بشریت بوده است. تاریخچه این تلاش ها به تاریخچه انسان های اولیه گره خورده است. هرچند بسیاری از این تلاش های پزشکی به دلیل عدم اختراع خط در جایی ثبت نشده است. این که چگونه سلامت جسمی خود را افزایش دهیم همواره دغدغه نیاکان ما بوده است. امروزه بهداشت و درمان، جز مهم ترین مسائل هر کشور و نظامی محسوب می شود. اهمیت این مسئله با توجه به تاثیر مستقیم بر روی سلامت و جان افراد در تمامی بخش های زندگی افراد قابل توجه است. مطابق تعریف سازمان بهداشت جهانی، سلامت تنها فقدان بیماری یا نواقص دیگر در بدن نیست بلکه تأمین رفاه کامل جسمی و روانی و اجتماعی انسان را سلامت می گویند. بدیهی است که اگر سلامت شخصی به خطر بیافتد سایر جنبه های زندگی او نیز تحت الشعاع قرار گرفته و از مشکلات مربوط به سلامت او بی تاثیر نخواهند بود. (آیین پرست، 1390) به طور کلی افرادی که از سلامت کامل برخوردار هستند، نسبت به زندگی نگرش مثبتی دارند و با افراد جامعه تعامل بهتری داشته و درنتجه در کارهای خود موفقیت بیشتری دارند، موفقیت افراد در جامعه در نهایت منجر به موفقیت جامعه می شود و در نتیجه سلامت افراد بر پیشرفت جامعه تاثیر چشم گیری دارد. (فلاح،1396) با توجه به ارتباط مستقیم کادر درمان در رابطه با سلامتی افراد، اهمیت تسلط و مهارت آنان در زمینه فعالیت های مرتبط با درمان روشن می شود. زیرا در صورتی که کادر درمان به هر دلیلی، مهارت کافی برای درمان بیمار و یا تسلط کافی به بیماری فرد نداشته باشند، می توانند سلامتی جسمی فرد را مورد خطر قرار دهند و همچنین این مسئله می تواند آثار مخرب دیگری همچون درخطر قراردادن سلامتی روحی و روانی سایر افراد و کاهش سطح سلامتی جامعه را نیز به دنبال داشته باشد. بنابراین آموزش صحیح و کامل و همچنین به روز کادر درمان از اهمیت بسزایی در این زمینه برخوردار است. پزشکان به عنوان جز اصلی کادر درمان، در این زمینه از اهمیت بیشتری برخوردار هستند و آموزش پزشکان به صورت صحیح و به روز می تواند باعث بهبود ارتباط پزشکان با بیماران، بهبود و تسریع درمان بیماران و در نتیجه ارتقای سطح سلامت جامعه و کاهش هزینه های نظام سلامت شود که جز اهداف کلان نظام سلامت می باشند. بنابراین برنامه های آموزشی پزشکان میبایست مورد توجه ویژه گروه های پایش و ارزیابی قرار گیرد و از کیفیت مطلوب و به روز بودن محتوای این آموزش ها به صورت متناوب اطمینان حاصل کرد. به همین منظور در برنامه آموزشی پزشکان، طرح های آموزش مداوم گنجانیده می شود. این برنامه ها همانطور که از نامشان پیداست، در جهت تداوم آموزش پزشکان و به روز نگه داشتن سطح معلومات و آموخته های پزشکان تدوین و برنامه ریزی شده اند. تداوم آموزش پزشکان، از آن جهت اهمیت بیشتری پیدا می کند که علم پزشکی روز به روز در حال نوآوری و تغییر می باشد و در صورتی که پزشکان، از علوم جدید و روش های جدید درمان اطلاع کافی نداشته باشند، باعث می شود تا علاوه بر آن که از روش های بهینه برای درمان بیمار خود استفاده نکنند و در نتیجه ارتقای سطح سلامت کشور کند یا متوقف گردد، سطح علمی جامعه سلامت نیز به سطح مطلوب نرسد که این موضوع برخلاف اهداف آموزش پزشکی می باشد. لذا توجه به برنامه آموزش مداوم برای ارتقای نظام سلامت ضروری به نظر می رسد. در همین راستا، توجه ویژه به پایش و ارزیابی برنامه های آموزش مداوم از اهمیت بالایی برخوردار است. ارزیابی و پایش صحیح یک برنامه می تواند موجب شود تا علاوه بر آن که نقص ها و نقاط قوت و ضعف آن برنامه شناسایی شود، با اعمال صحیح راهکارها و بازنگری در تدوین برنامه در صورت نیاز، شرکت کنندگان نیز از بهبود برنامه و تغییرات آن رضایت بیشتری پیدا کرده و رغبت بیشتری برای استفاده از برنامه های مشابه در آینده داشته باشند.