تاثیر پوزیشن دهی استاندارد بر پاسخ های فیزیولوژیکی و درد نوزادان جراحی شده بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان کودکان: یک کارآزمایی بالینی متقاطع

Abstract

چکیده مقدمه: مراقبت های بعد از جراحی نوزادان بسیار حیاتی هستند. یکی از این اقدامات، دادن پوزیشن مناسب به نوزاد جراحی شده به منظور قرار دادن در وضعیت فلکشن، پیشگیری از فشار به سر نوزاد و چرخش به سمت خارج و ارتقا نزدیکی به خط وسط برای جلوگیری از وضعیت و حرکات غیر قرینه و عوارض متعاقب آن می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پوزیشن دهی استاندارد IPATبر پاسخهای فیزیولوژیکی و درد نوزادان جراحی شده بستری در بخش NICU بیمارستان کودکان بود روش‌کار و مواد: مطالعه حاضر یک irctمایی بالینی متقاطع با شرکت 44 نوزاد می باشد. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه مشخصات نوزاد (تکمیل در ابتدای ورود به مطالعه) و مقیاس اندازه گیری درد CRIES استفاده شدند. نوزادان طی دو روز در یکبار پوزیشن استاندارد و در بار دیگر پوزیشن روتین را پس از اتمام پروسیجرهای مراقبتی در شیفت عصر دریافت نمودند. ثبت پاسخ های فیزیولوژیکی و نمره درد در زمانهای قبل و بعد(بلافاصله، 15 و30 دقیقه) انجام شد. روایی صوری و محتوایی ابزار با مشارکت 10 نفر از اساتید گروه پرستاری کودکان و فوق تخصص نوزادان انجام شد. پایایی توافق کاپا کوهن با 2 مشاهده گر برای اندازه گیریهای 10 نوزاد، 89/0 بود. داده ها در نرم افزار spss 25 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : تنفس، ضربانات قلب، اشباع اکسیژن شریانی، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و درد نوزادان در زمان بلافاصله بعد از مداخله، افزایش نشان داد. و این تغییرات در خصوص پاسخ های فیزیولوژیکی تفاوت آماری معناداری بین دو نوع پوزیشن دهی نشان نداد. ولی در مورد میزان درد در زمانهای بعد از مداخله ، پوزیشن دهی استانداردIPAT بطور معناداری کاهش درد را نشان داد. نتیجه گیری: آموزش پوزیشن دهی IPAT در نوزادان جراحی شده به پرستاران و والدین نوزادان جراحی شده در بخش مراقبت ویژه نوزادان جهت کنترل درد توصیه می گردد.