تأثیر مکمل یاری ویتامین D3 بر شاخص‌های متابولیکی، سطوح سرمی گلیکوژن سنتاز کیناز 3، بتا کاتنین، BDNF، S100BوZAG در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی دارای کمبود ویتامین D

Abstract

(PANSS ) استفاده شد. اطلاعات آنتروپومتریک، فشار خون سیستولی و دیاستولی نیز قبل و بعد از مداخله جمع آوری گردید. یافته¬ها: در ابتدای مطالعه، میانگین سرمی ویتامین D، در گروه¬های دریافت کننده مکمل ویتامین D3 و دارونما بترتیب 56/4 ± 75/12 و 06/5 ± 19/15 نانوگرم بر میلی لیتر بود که بعد از 8 هفته مکمل یاری افزایش معنی داری در گروه دریافت کننده مکمل ویتامین D3 دیده شد (001/0 < p). بعد از مداخله تفاوت معنی داری در سطح سرمی TG در بین دو گروه مشاهده شد (020/0p =). همچنین تفاوت معنی داری در بین دو گروه از لحاظ سطح سرمی GSK-3β (048/0 = p) و ZAG (017/0 = p) وجود داشت. در مورد دیگر شاخص های متابولیکی و بیوشیمیایی بعد از مداخله در مقایسه درون گروهی و بین گروهی، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (050/0p >). در انتهای مداخله، نیز تفاوت آماری معنی‌داری از لحاظ نمره کل، نمره منفی و افسردگی آزمون PANSS بین دو گروه مشاهده گردید (028/0= p و 004/0= p و 001/0= p). تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (NNT ) با در نظر گرفتن کاهش حدود 15 نمره در PANSS، 6/2 محاسبه گردید. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، مکمل¬یاری با ویتامین D3 (IU/day 2000) بمدت 8 هفته در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی دچار کمبود ویتامین D، سبب بهبود سطوح سرمی آن شده و بدنبال آن علایم بالینی اسکیزوفرنی بهبود یافت. مکمل ویتامین D3 منجر به کاهش معنی¬دار در سطوح TG، GSK-3β و ZAG سرم گردید. تجویز این ویتامین در بیماران دچار کمبود ویتامین D به عنوان درمان تکمیلی می تواند مورد توجه واقع شود کلمات کلیدی: اسکیزوفرنی، مکمل یاری ویتامین D3، سندرم متابویک، گلیکوژن سنتاز کیناز 3، بتا کاتنین، علایم بالینی، نوروپپتید