بررسی ترمودینامیک انحلال ناپروکسن در مخلوط کوسولوانسی اتیلن گلیکول و آب در دماهای مختلف
Date
1400Metadata
Show full item recordAbstract
با توجه به محلولیت آبی پایین اکثر داروها، بهبود این ویژگی یکی از گام های مهم تحقیق و توسعه داروها به شمار میرود. از ساده ترین و قدیمی ترین روش های افزایش محلولیت، استفاده از کمک حلال می‌باشد. علاوه بر این، پیش بینی محلولیت آنها در سیستم حلال های مختلف جهت صرفه جویی در زمان و هزینه می‌توان از مدل بندی با انواع مدل های ریاضی ارائه شده استفاده کرد.
هدف
اندازه گیری محلولیت داروی ناپروکسن در سیستم اتیلن گلیکول + آب و سیستم اتانول + اتیلن گلیکول در بازه دمایی ۲۹۳.۲ تا ۳۱۳.۲ کلوین و همبستگی داده های حاصل با معادله های ریاضی جهت پیش بینی محلولیت داروها از اهداف این مطالعه می‌باشد.
روش کار
در روش shake flask بعد از تهیه و به اشباع رساندن مخلوط حلال انتخابی با داروی مورد مطالعه، محلول ها به مدت زمان مشخصی در دمای معلوم داخل انکوباتور روی شیکر قرار داده می‌شود تا محلول اشباع شده و به تعادل برسد. در ادامه بعد از سانتریفیوژ و رقیق سازی محلول، جذب آن در طول موج ماکزیمم مخصوص دارو گرفته و غلظت محلول های اشباع را با استفاده از منحنی کالیبراسیون رسم شده بدست می آوریم. در نهایت همبستگی داده های تجربی با مدل های محاسباتی کوسولوانسی مورد بررسی قرار می گیرد.
یافته ها
محلولیت داروی ناپروکسن با افزایش دما ارتباط مستقیمی دارد و در هر دو سیستم اتیلن گلیکول + آب و اتیلن گلیکول + اتانول، با افزایش دما و فراکسیون جرمی کمک حلال، محلولیت نیز افزایش می یابد.
نتیجه گیری
داده های بدست آمده نشان می‌دهد محلولیت در سیستم اتانول و اتیلن گلیکول برخلاف سیستم اتیلن گلیکول و آب که به صورت نمایی می‌باشد، از اثر کوسولوانسی تبعیت کرده و در ترکیب حلال ها بیشترین میزان محلولیت دارو مشاهده می‌شود.