بررسی تاثیر اکسپلور عروق رتیناکولار سر فمور بر میزان نکروز سر استخوان ران در جراحی دررفتگی مادرزادی لگن: یک مطالعه Case control

Abstract

دررفتگی مادرزادی مفصل ران(DDH) یک ناپایداری مفصل ران هنگام تولد است که شیوع 4/1 در هزار تولد زنده دارد. روش های مختلفی به منظور دستیابی به مفصل هیپ پایدار وجود دارد. در بین این روش ها، درمان جراحی نسبت به جااندازی بسته ارجح است. از عوارض درمان DDH، نکروز سر فمور (AVN) است که به دلیل کاهش خون رسانی به اپی فیز فمورال است که می تواند منجر به نتایج بالینی مخرب شود. با توجه به شیوع بالای AVN و عدم انجام مطالعه در جهت بررسی تاثیر اکسپلور عروق بر کاهش آن، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اکسپلور عروق رتیناکولار سر فمور بر میزان AVN در جراحی DDH انجام شد. مواد و روش ها در این مطالعه موردی- شاهدی، کودکان دچار در رفتگی مادرزادی لگن همراه با علایم پرتونگاری مثبت مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تبریز، به صورت تصادفی به دو گروه جااندازی باز همراه اکسپلور عروق رتیناکولار و گروه جااندازی باز بدون اکسپلور عروق رتیناکولار تقسیم شدند. مدت زمان پیگیری بیماران به مدت حداقل 24 ماه از نظر AVN بود. کلیه اطلاعات توسط نرم افزار SPSS version 22 تجزیه و تحلیل شد.

نتایج در این مطالعه 134 مفصل هیپ تحت جراحی باز قرار گرفته که50 هیپ (37.3%) دچار AVN شدند. میانگین سنی بیماران هنگام تشخیص DDH، 27.4±16.1 ماه بود. اکسپلور عروقی در 50 جراحی هیپ انجام شد که 32 مورد (40%) دچار AVN شدند. از 84 بیماری که تحت مداخله عروقی قرار نگرفتند، 48 بیمار (60%) دچار عارضه AVN شدند. بررسی آماری ارتباط معنی دار بین مداخله عروقی و وقوع AVN نشان نداد (4/0 Pvalue=).