تاثیر افزودن کلر هگزیدین بر استحکام فشاری روکش موقت ساخته شده از پلی متیل متاکریلات پرینت شده سه بعدی

Abstract

زمینه و هدف: در درمان پروتزهای ثابت، مرحله ساخت روکش های موقت یکی از مراحل ضروری می باشد. با توجه به این امر که کاربرد تکنولوژی دیجیتال در دندانپزشکی بصورت فزاینده ایی در حال افزایش است و مطالعات بسیار اندکی بر روی خصوصیات مکانیکی روکش های موقت پرینت شده با پلی متیل متاکریلات انجام گردیده و رفتار مکانیکی این رزین ها پس از افزودن مواد آنتی میکروبیال به آنها بررسی نگردیده است مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر افزودن کلر هگزیدین بر استحکام فشاری روکش موقت ساخته شده از پلی متیل متاکریلات پرینت شده سه بعدی انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه آزمایشگاهی، 22 عدد روکش موقت ساخته شده بر روی پره مولر دوم ماگزیلا توسط پرینتر سه بعدی با استفاده از رزین مخصوص روکش موقت استفاده شد. جهت تهیه نمونه ها به صورت استاندارد شده یک دندان پرمولر دوم ماگزیلا سالم به صورت Pre-operative model توسط اسکن لابراتوآری اسکن گردید تا شکل سطح خارجی روکش موقت نهایی دقیقاً بر اساس آن ساخته شود. سپس با استفاده از سیلیکون تراکمی ایندکس پوتی جهت تراش و آماده سازی تهیه گردید و با استفاده از آن و توسط یک متخصص پروتز های دندانی و با رعایت استاندارد های تراش دندان مذکور جهت ساخت روکش full coverage آماده سازی شد. در مرحله بعدی دندان تراش خورده توسط اسکنر اسکن شده و سپس فایل های مربوط به این دو اسکن بر روی هم align شدند به نحوی که بتوان بر روی دندان تراش خورده روکشی طراحی نمود که از لحاظ ابعاد دقیقاً مشابه دندان پرمولر اولیه ی تراش نخورده باشد. سپس فایل اسکن آماده شده به نرم افزار منتقل شد تا مراحل طراحی انجام گیرد .ماده ی مورد استفاده در این مطالعه PMMA بود. پس از اتمام طراحی فایل مورد نظر به دستگاه پرینتر سه بعدی منتقل گردید. روکش های موقت در دو گروه رزین Detax+ نمک کلرهگزیدین دی استات 2% وزنی و گروه رزین Detax به تعداد مورد نظر پرینت شدند. از دندان تراش داده شده نیز با سیلیکون تراکمی قالب تهیه شد و یک دای فلزی ریختگی ساخته شد. نمونه های آماده شده جهت مقایسه استحکام فشاری در دستگاه Universal testing machine(Hounsfield H5KS) مورد آزمایش قرار گرفتند بدین صورت که نمونه ها بر روی دای فلزی قرار داده شدند و نیرو با سرعت 1 mm/min به شیار مرکزی روکش موقت به وسیله یک چیزل روند با قطر mm 3 وارد گردید و نیرو نمایش داده شده بر روی مانیتور به هنگام ترک روکش یادداشت شد. میانگین و انحراف معیار و مقادیر به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS 26 و توسط تست های آماری T-Test مورد مقایسه قرار گرفتند. سطح معنی داری مطالعه p-value کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد . یافته ها : میانگین استحکام فشاری روکش های دارای ماده آنتی میکروبیال 49/2 کیلوگرم بر سانتی متر مربع بود. این در حالی بود که میانگین استحکام فشاری روکش های فاقد ماده آنتی میکروبیال 48/6 کیلوگرم بر سانتی متر مربع بود. نتایج بررسی های آماری اختلاف معنی داری را در استحکام فشاری روکش های موقت ساخته شده با پرینتر سه بعدی دارای ماده آنتی میکروبیال و بدون ماده آنتی میکروبیال نشان نداد(P>0.05). نتایج: نتایج این مطالعه نشان میدهد که استفاده از ماده ی آنتی میکروبیال کلرهگزیدین تاثیر معناداری بر میزان استحکام فشاری روکش های موقت ساخته شده توسط پلی متیل متاکریلات ندارد و از این رو می تواند به عنوان یک ماده ی آنتی میکروبیال مطمئن در ضدعفونی کردن این روکش ها از آن استفاده کرد.