مورتالیته و موربیدیته و میزان بقا در بیماران مبتلا به کانسر مری

Abstract

تنها درمان قطعی برای کانسر مری رزکسیون جراحی می باشد. این روش درمان با مورتالیته و مدت زمان ریکاوری طولانی در بیمارستان همراه می باشند. دو روش ترانس هیاتال و توراکولاپاروسکوپیک در حال حاضر انجام می شود. هدف از این مطالعه مقایسه مزایا و معایب دو روش جراحی می باشد. روش كار: تعداد 108 بیماران بستری شده در بخش جراحی بیمارستان سینا و امام رضا تبریز با کانسر شناخته شده مری در طول 3 سال به یکی از دو روش ترانس هیاتال (گروه A) و لاپاروسکوپیک توراکوسکوپیک (گروه B) تحت عمل جراحی ازوفاژکتومی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. میزان بقا، مورتالیتی و موربیدیتی که شامل عوارض عمومی و اختصاصی بود در عرض 1 ماه و نیز 6 ماه و بقای یک ساله از پرونده بیماران جمع آوری گردید. نتايج: تفاوت معنی داری میان دو گروه از نظر مورتالیته 1 و 6 ماه بعد از جراحی و بقای یک ساله بیماران وجود نداشت (05/0<P). مدت زمان عمل جراحی در روش A کمتر از روش B (99/33±28/223 دقیقه در مقابل 38/33±63/278 دقیقه) بود (001/0=P). مدت بستری در بخش و ICU در روش B کمتر بود (001/0=P). عوارض نیز اگرچه در روش ترانس هیاتال بیشتر از روش توراکولاپاروسکوپیک بود ولی از نظر آماری این تفاوت معنی دار نبود.