بررسی ارتباط دو پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژن FOXP3 (rs3761548 و rs3761547) با عملکرد و بقای گرفت در بیماران پیوند کلیه

Abstract

پیوند کلیه به عنوان يك درمان جایگزین مناسب برای بیماران در مرحله¬ی نهایی نارسایی کلیه (ESRD) به کار می¬رود و در مقايسه با دياليز با بهبود بقا، افزایش كيفيت زندگي و كاهش هزينه¬هاي درمان در طول زمان همراه است. از آنجایی که رد مزمن پیوند و نارسایی کلیه، به عنوان دو علت بسیار مهم کاهش عملکرد پیوند کلیه در دراز مدت مطرح هستند؛ شناسایی مارکرهای مرتبط با رد حاد و مزمن کلیه¬ی پیوندی و همچنین مارکرهای تشخیصی آن بسیار سودمند خواهد بود. بنابراین، جهت برررسی ارتباط تغییرات ژنتیکی Foxp3 با عملکرد کلیه، بقا گرفت و رد پیوند، مطالعه¬ی حاضر با هدف بررسی ارتباط دو پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژن FOXP3 (-3499T/C و -3279 C/A) با عملکرد و بقاء گرفت در بیماران پیوند کلیه طرح‌ریزی شد. روش كار و افراد مورد مطالعه: بررسی ارتباط دو پلی مورفیسم مذکور، که در ناحیه¬ی پروموتوری ژن FOXP3 قرار دارند، با عملکرد و بقاء گرفت بر روی 150 بیمار پیوند کلیه، که حداقل در سه سال قبل با انجام عمل پیوند کلیه در بیمارستان امام رضای تبریز همراه بوده¬اند؛ انجام شد. تعیین ژنوتیپ افراد به روش PCR-RFLP انجام شد.

يافته ها و نتيجه گيري: بر اساس یافته¬های طرح حاضر، سطح سرمی کراتینین و میزان GFR به عنوان شاخص عملکرد کلیه، به ترتیب 3 و 5 سال پس از پیوند کلیه، ارتباطی با پلی¬مورفیسم جایگاه¬های مورد بررسی نداشت (P> 0.05). همچنین بر اساس مقادیر ضریب همبستگی (بتا)، با توجه به پایین بودن مقادیر ضریب (2/0-0)، از نظر بالینی ارتباط ضعیف و غیر معنی دار بود.