بررسی الگوی علائم بالینی مسمومیت با ترامادول و ارتباط آن با غلظت سرمی ترامادول و متابولیتهای آن

Abstract

ترامادول از دسته دارویی اپیوئیدها می باشد که متاسفانه در ایران مورد سوءمصرف قرار می گیرد. یکی از شایعترین عوارض مصرف ترامادول تشنج می باشد. تشخیص سریع و راحت مسمومیت با ترامادول می تواند در تسریع درمان و مراقبت از بیمار کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط احتمالی بین سطح سرمی ترامادول و متابولیت های آن با علائم بالینی بیمار و بررسی امکان تشخیص آن در بازدم مسموم می باشد.

مواد و روش ها: این مطالعه از دو قسمت تشكيل شده، قسمت اول مطالعه گذشته نگر بر روي دموگرافي بيماران مسموم با ترامادول در 5 سال اخير و قسمت دوم یک مطالعه آینده نگر و مقطعی بود كه در اين قسمت تمامی بیمارانی که به دلیل مصرف یا سوء مصرف ترامادول به اورژانس مرکز آموزشی درمانی سینا مراجعه نمودند، وارد مطالعه شدند. از بیماران نمونه خون و در صورت هوشیاری نمونه بازدم اخذ شد. جهت ارزیابی سطح خونی دارو از دستگاه Capillary Electrophoresis (CE) استفاده شد. در این تحقیق نسبت به تشخیص ترامادول و احتمال تشخیص مسمومیت با مخدرهای توأم در نمونه های بازدمی از مسمومین اقدام گردید.

نتایج: در قسمت اول مطالعه (گذشته نگر)، از 359 بیمار ، 52 بیمار (% 5/14 ) دچار تشنج شده بودند كه در قسمت دوم مطالعه (آينده نگر)در قسمت اندازه گیری ترامادول در سرم افراد مسموم، با استفاده از الکتروفورز مویین، در بهترین شرایط استخراج، حد کم تشخیص در 0/7 میکروگرم در هر لیتر ( 007/0 PPM) بدست آمد. همچنین ترامادول و متابولیت آن در نمونه بازدم بیماران شناسایی گردید. 6 بیمار (% 3/13 )دچار تشنج شدند،4 بیمار (%9/8 ) در بخش مراقبتهای بحرانی بستری گردیدند. 38 بیمار (%4/84) دچار دپرسیون تنفسی شدند که 4 نفر (%9/8 ) تحت انتوباسیون اوروتراکئال قرار گرفتند. سطح سرمی ترامادول یا میزان دوز مصرفی و طول مدت اقامت بیمارستانی ارتباط معنی داری دارد.

بحث و نتیجه گیری: این مطالعه، نشان داد که این روش عملکرد قابل قبولی در تعیین ترامادول در نمونه های پلاسما دارد و با افزایش سطح سرمی ترامادول، احتمال وقوع تشنج افزایش می یابد و شایعترین علامت بالینی که دیده می شود، دپرسیون تنفسی می باشد. همچنین در این مطالعه ترامادول و متابولیت آن در نمونه بازدم شناسائی شد.