بررسی روزه‌داری بر کاهش یا افزایش استروک در فصول گرم سال
Abstract
روزه داری اسلامی به لحاظ آنکه با ساير انواع بی غذايی متفاوت است بطور حتم تاثيرات متفاوتی نيز بر سلامت انسان و نيز در بيماری ها دارد. در زمان روزه داری شخص مجبور به تغییر زمان دارو و افزایش و کاهش فاصله مصرف دارو داده می شود و از سوی دیگر کاهش حجم خون و هموکنسانتراسیون در هوای گرم سال باعث تغییر در متابولیسم می گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی روزه‌داری بر کاهش یا افزایش استروک در فصول گرم سال می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه که بصورت مورد شاهدی گذشته نگر انجام شد، تمامی بیمارانی که با شکایت و تشخیص نهایی استروک در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) در ماه مبارک رمضان سال 1398 مراجعه و بستری شده بودند به عنوان گروه مورد (88 نفر) و برای مطابقت سازی زمانی و فصلی، بیمارانی که در ماه ذیقعده سال 1398 با شکایت و تشخیص نهایی استروک در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) وارد و بستری شده بودند، به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند (77 نفر). روش نمونه گیری به صورت تمام شماری بود (165 نفر).
یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین (انحراف معیار) سنی بیماران مورد مطالعه 00/15±77/67 سال بود. شایعترین فاکتور خطر در بین این بیماران، هایپرتنشن با 109 مورد (1/66 درصد) بود. از بین تمامی متغیرهای مرتبط با جمعیت شناختی، تعداد روزهای روزه داری و فاکتورهای خطر موردمطالعه، هیچکدام از متغیرهای جنسیت، سن، روزه‌داری بیش از 15 روز، روزه‌داری کمتر از 15 روز، هیپرتانسیون، دیابت، هیپرلیپیدمی، مصرف OCP، مصرف سیگار، Passive smoker، اعتیاد، مصرف الکل، Snoring، CABG، فیبریلاسیون دهلیزی، بیماری دریچه قلبی، دریچه مصنوعی قلبی، نارسایی قلبی، سکته قلبی، تنگی شریان کاروتید، حوادث عروق مغزی، TIA، CVT، DVT، VBI، بیماری عروق محیطی و سابقه ICH تفاوت معنی‌دار آماری در بین دو گروه بیماران مبتلا به استروک روزه‌دار و غیر روزه‌دار موردمطالعه مشاهده نشد (P-value>0.05).