بررسی ارزش تشخیصی تغییرات سطح کالپروتکتین سرم و خلط بیماران در پاسخ به درمان سیستیک فیبروزیس تشدید یافته در سال 98
Abstract
امروزه تحقیقات بسیار اندکی در مورد استفاده از مارکر کالپروتکتین به عنوان یک بیومارکر مفید و موثر در مانیتورینگ تشدید عوارض ریوی بیماری سیستیک فیبروزیس صورت گرفته است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی ارزش تشخیصی تغییرات سطح کالپروتکتین سرم و خلط بیماران در پاسخ به درمان سیستیک فیبروزیس تشدید یافته می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۲۱ نفر از بیماران مبتلا به CF تشدید یافته که اقدامات حمایتی و درمانی مورد نیاز را مطابق با پروتکل بخش ریه بیمارستان کودکان دانشگاه علوم پزشکی تبریز را دریافت کرده انجام شد. در تمامی بیماران نمونه خلط و سرم جهت ارزیابی سطح کالپروتکتین یک تا دو روز پس از شروع درمان با آنتی بیوتیک های روتین مورد استفاده شامل سفالوسپورین ها و ماکرولیدها جمع آوری شده و مجددا پس از اتمام دوره درمانی نمونه ها مجددا جمع آوری شد. پروسه درمانی بیماران که در بازه زمانی یک تا سه هفته صورت گرفت، توسط بررسی علایم بالینی بیماران زیر نظر پزشک فوق تخصص ریه اطفال پیگیری شد.
یافته ها: بررسی پیامد نهایی بیماران مورد مطالعه نشان داد که از ۲۱ بیمار مورد بررسی، ۱۲ مورد (۲/۵۷ درصد) بهبودی کامل و ۹ مورد (۸/۴۲ درصد) بهبودی پارشیل داشته اند. میانگین کاهش سطح سرمی کالپروتکتین در بیماران مورد مطالعه برابر ۷۲/۴۰ ± ۰۸/۸۹ واحد و میانگین کاهش سطح کالپروتکتین نمونه خلط در بیماران مورد مطالعه برابر ۰۳/۹۹ ± ۹۴/۲۲۵ واحد بود. کاهش کالپروتکتین سرم با نقطه برش μg/ml ۷۰/۱۵ دارای حساسیت ۷/۶۶ درصد و اختصاصیت ۶/۵۵ درصد در پیش بینی پیامد بهبودی کامل است. همچنین کاهش کالپروتکتین خلط نیز با نقطه برش μg/ml ۲۰/۲۶ دارای حساسیت ۷/۶۶ درصد و اختصاصیت ۲/۲۲ درصد در پیش بینی پیامد بهبودی کامل بود.