بررسی تاثیر برخی اکسی پیان ها بر فعالیت P گلیکوپروتئین با استفاده از تکنیکSPIP در مدل حیوانی Rat

Abstract

مقدمه: امروزه دارورسانی موثر خوراکی به جهت مزایایی چون عدم تهاجمی بودن روش، استفاده آسان تر توسط بیمار، زمان بندی قابل تغییر دارو و توانایی رساندن چندین ماده دارویی همزمان با یک فرمولاسیون از توجه ویژه ای برخوردار است. بسیاری از داروها که در درمان بیماری ها به روش خوراکی استفاده می شوند برای موثر واقع شدن باید بتوانند به خوبی از غشای جذبی عبور کرده و مورد جذب واقع شوند. یکی از روش های جذب روده ای داروها استفاده از اکسی پیان های دارویی می باشد که تحول عظیمی در درمان بسیاری از بیماری ها ایجاد کرده است. هدف: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اکسی پیان های پرمصرف tween 20, tween 40, PEG 400 ، PEG 6000 و ویتامین E بر میزان فعالیت پمپ P-gp و نهایتا تاثیر آن بر روی نفوذپذیری داروی سوبسترای دیگوکسین بوده است. روش: این آزمایش بر روی مدل حیوانی رت های ویستار بالغ انجام شد. پس از القای بیهوشی ناحیه شکم روده باریک رت ها به حدود طولی 10 سانتی متر به صورت ورود و خروج کانوله شد. سپس محلول دیگوکسین همراه با فنل رد به روده پرفیوژن شده و از قسمت خروجی کانال در زمان های تعیین شده نمونه گیری شد. در نهایت نمونه های جمع آوری شده توسط دستگاه HPLC آنالیز شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که اکسی پیان های ویتامین E ، PEG 400، PEG 6000، Tween 20، Tween 40 و وراپامیل به ترتیب منجر به افزایش 1.27، 1.82، 2.01، 2.92، 3.09 و 3.32 برابری میزان جذب موثر داروی دیگوکسین نسبت به حالت بدون دخالت مهار کننده یا اکسی پیان شدند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله اکسی پیان های مورد مصرف در داروسازی تماما غیر فعال از نظر فارماکولوژیک نیستند و می توانند تاثیرات افزایشی و کاهشی در فراهمی زیستی دارو ها اعمال نمایند.