مطالعه آزمایشگاهی تاثیر ضد باکتریال نانوذرات آهسته رهش سیلیکای مزوپروس حاوی کورکومین در داخل فیکسچر ایمپلنت

Abstract

مقدمه: در مطالعات مختلف بروز عفونت در اطراف ایمپلنت¬ها به عنوان عاملی مهم در شکست درمان ایمپلنت و نیز بروز پریودنتیت معرفی شده است. هدف از این مطالعه آزمایشگاهی ارزیابی اثرات ضد میکروبیال نانوذرات آهسته رهش سیلیکای حاوی کورکومین در داخل فیکسچر ایمپلنت علیه گونه¬های باکتریایی Escherichia coli Staphylococcus aureus وEnterococcus faecalis می¬باشد. مواد و روشها: در این مطالعه اثرات ضدمیکروبیال نانوذرات با میانگین اندازه ذره¬ای 122 نانومتر و مورفولوژی میله¬ای بررسی شد. ابتدا جهت اثبات آهسته رهش بودن نانوذرات، از تست ریلیز به کمک دستگاه انحلال شماره 2 (آپاراتوس 2) استفاده شد. در ادامه جهت ارزیابی اثرات ضد میکروبیال (روش شمارش کلونی)، تعداد 45 عدد ایمپلنت (DIO CO. Busan, South Korea,) در 5 گروه و در محیط کشت باکتریال مورد بررسی قرار گرفت. در گروه اول نانوذرات سیلیکا حاوی کورکومین، گروه دوم نانوذرات سیلیکای بدون کورکومین، گروه سوم ماده کورکومین، گروه چهارم گروه کنترل مثبت (کلرهگزیدین) و گروه آخر کنترل منفی (آب مقطر) استفاده شد. نتایج به صورت آمار توصیفی (میانگین± انحراف معیار) گزارش شد. جهت ارزیابی نرمالیته داده¬ها از آزمون شاپیرو ویلک استفاده شد. به منظور مقایسه تاثیرگذاری نانوذرات سیلیکای حاوی کورکومین بر روی سه باکتری انتخابی تست آنوای یک سویه و جهت مقایسه تاثیر ضد باکتریال پنج گروه بر روی سه باکتری از تست کروسکال والیس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار گراف پد نسخه 9 استفاده شد. مقدار احتمال کم¬تر از 05/0 به عنوان معنی داری در نظر گرفته شد. نتایج: مطابق نتایج به دست آمده، نانوذرات یک الگوی رهش دو مرحله¬ای (یک مرحله سریع در 5 روز اول و در ادامه یک مرحله آهسته تا روز 35 ام) از خود نشان دادند. نتایج آزمون میکروبی نشان داد که نانوذرات سیلیکای حاوی کورکومین روی هر سه گونه باکتری تاثیر گذاشت و تعداد کلونی در هر سه باکتری به میزان قابل توجهی کاهش یافت. تاثیرگذاری نانوذرات بر روی باکتری¬ها (کاهش تعداد کلونی) به ترتیب استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیا کلای و در نهایت انتروکوک فکالیس بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P=0.001). تاثیرگذاری (کاهش تعداد کلونی) پنج گروه مورد آزمایش بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب نانوذرات سیلیکای حاوی کورکومین، کلرهگزیدین و کورکومین بودند (P<0.005). تاثیرگذاری (کاهش تعداد کلونی) پنج گروه مورد آزمایش بر روی باکتری اشرشیا کلای به ترتیب کلرهگزیدین، نانوذرات سیلیکای حاوی کورکومین و کورکومین بودند. تاثیرگذاری (کاهش تعداد کلونی) پنج گروه مورد آزمایش بر روی باکتری فکالیس به ترتیب کلرهگزیدین، نانوذرات سیلیکای حاوی کورکومین و کورکومین بودند. نانوذرات سیلیکای بدون کورکومین تاثیر آنتی میکروبیال قابل ملاحظه¬ای نداشت. آب (کنترل منفی) در مورد هیچ کدام از باکتری¬ها اثر ضد میکروبی نداشت. نتیجه¬گیری: نتایج حاصل نشان داد که استفاده از نانوذرات سیلیکای حاوی کورکومین با الگوی رهاسازی دو مرحله¬ای و آهسته رهش و نیز اثرات ضد باکتریایی قابل توجه می¬تواند در کنترل عفونت باکتریایی موثر باشد. استفاده از این نانوذرات در فرمولاسیون بهینه و غلظت مناسب می¬تواند در آینده جایگزین استفاده از مواد آنتی میکروبیال شیمیایی شود و یا به منظور کاهش مقاومت باکتریایی در کنار آنها استفاده شود. آهسته رهش ساختن این مواد همچنین می¬تواند کارایی بالینی آن را افزایش دهد.