• English
    • Persian
  • Persian 
    • English
    • Persian
  • ورود
مشاهده آیتم 
  •   صفحه اصلی مخزن دانش
  • School of Health and Nutrition
  • Theses(HN)
  • مشاهده آیتم
  •   صفحه اصلی مخزن دانش
  • School of Health and Nutrition
  • Theses(HN)
  • مشاهده آیتم
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

بررسی تاثیر مکمل یاری ویتامینD بر آپولیپوپروتئین های A1 و B100 در افراد بزرگسال: مطالعه متاآنالیز و مرور نظام مند کارآزمایی های بالینی کنترل دار

Thumbnail
نمایش/بازکردن
پایان نامه نیما راد خواه.pdf (1.943Mb)
تاریخ
1400
نویسنده
راد خواه, نیما
Metadata
نمایش پرونده کامل آیتم
چکیده
چکیده: مقدمه: بیماری های قلبی عروقی از عوامل اصلی مرگ در دنیا می باشند. براساس مطالعات آپولیپوپروتئین های A1 و B100 نقش مهمی در ایجاد و پیشرفت بیماری های قلبی عروقی ایفا می کنند. همچنین مطالعات حاکی از تاثیر مکمل یاری ویتامین D روی این آپولیپوپروتئین ها دارد. بنابراین در مطالعه حاضر متاآنالیز و مرور نظام مند کارآزمایی های بالینی را انجام دادیم تا اثر مکمل یاری ویتامین D را روی سطوح سرمی آپولیپوپروتئین های A1 و B100 را در افراد بزرگسال بررسی کنیم. مواد و روش کار: PubMed ،Scopus و Google Scholar تا 21 دسامبر 2020 مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعات مرتبط بررسی و انتخاب شدند. کیفیت مطالعات بر اساس Cochrane مورد ارزیابی قرار گرفت. از مطالعات انتخابی داده های مورد نیاز استخراج گردید. آنالیز داده ها با استفاده از مدل Random-effect مورد بررسی قرار گرفت و بر اساس Standardized Mean Difference (SMD) ارائه گردید. ناهمگونی بین مطالعات با استفاده از آزمون I-squared (I2) مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون های زیر گروهی و حساسیت نیز انجام گرفت. یافته ها: هفت مطالعه RCTs که اثر مکمل یاری ویتامین D روی آپولیپوپروتئین های A1 و B100 را بررسی کردند انتخاب گردید. نتایج نشانگر این بود که مکمل یاری ویتامین D هیچ تاثیر معناداری روی آپولیپوپروتئین های A1 (SMD = 0.26 mg/dl; 95% CI, -0.10, 0.61; P = 0.155) و B100 (SMD = -0.06 mg/dl; 95% CI, -0.24, 0.12; P = 0.530) در افراد بزرگسال ندارد. ناهمگونی قابل توجهی روی آپولیپوپروتئین A1 (I2 = 89.3%, p < 0.001) و متوسطی روی B100 (I2 = 57.1%, p = 0.030) بین مطالعات مشاهده گردید. بر اساس آنالیز زیر گروهی نتایج حاکی از این بود که صرفا مکمل یاری روزانه (SMD = 0.56 mg/dl; 95% CI, 0.02, 1.11; P = 0.044) و به مدت 12 هفته یا کمتر (SMD = 0.71 mg/dl; 95% CI, 0.08, 1.34; P = 0.028) تاثیر قابل توجهی بر افزایش سطوح آپولیپوپروتئین A1 دارد. نتیجه گیری: احتمال می رود مکمل یاری ویتامین D در دوز های روزانه می تواند اثرات مفیدی در افزایش آپولیپوپروتئین A1 ایفا کند. البته مطالعات بیشتری برای نتیجه گیری دقیقتر نیازمند است. کلیدواژه ها: ویتامین D، آپولیپوپروتئین؛ متاآنالیز؛ مرور نظام مند؛ کارآزمایی بالینی کنترل دار
URI
http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/64900
Collections
  • Theses(HN)

مخزن دانش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در نرم افزار دی اسپیس، کپی رایت 2018 ©  
تماس با ما | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV
 

 

مرور

همه مخزنجامعه ها و مجموعه هابراساس تاریخ انتشارنویسنده هاعنوانهاموضوعاین مجموعهبراساس تاریخ انتشارنویسنده هاعنوانهاموضوع

حساب من

ورودثبت نام

مخزن دانش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در نرم افزار دی اسپیس، کپی رایت 2018 ©  
تماس با ما | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV