بررسی وضعیت کیفیت زندگی کاری و رابطه¬ی آن با بهره¬وری ادراک شده پرستاران در بیمارستان¬های شهرستان میاندواب در سال 1398

Abstract

چکیده فارسی مقدمه و هدف: ارتقا کیفیت زندگی کاری و بهره وری پرستاران از عوامل موثر بر بهبود عملکرد بیمارستان هستند.لذا هدف از این مطالعه بررسی وضعیت کیفیت زندگی کاری و بهره وری کارکنان پرستاری بیمارستان های شهرستان میاندوآب و بررسی رابطه بین این دو مورد است. روش پژوهش: این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی 300 نفر از پرستاران بیمارستان های شهرستان میاندوآب در سال 1398 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های معتبر کیفیت زندگی کاری و بهره وری شغلی گردآوری شد و با استفاده از نرم افزار spss-22 تجزیه و تحلیل شد. برای بررسی روابط اماری بین متغیرهای پژوهش از آزمون های آماری کروسکال والیس و من ویتنی استفاده شد. برای بررسی همبستگی بین ابعاد کیفیت زندگی کاری و بهره وری از همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: نمره کل کیفیت زندگی کاری پرستاران مورد مطالعه 31/2 از 5 بود. همه ی ابعاد کیفیت زندگی نمره ی پایین تر از متوسط (5/2) داشتند. میانگین نمره کلی بهره وری پرستاران در بین بیمارستان های مورد مطالعه 92/3 از 5 بود. بجز بعد دردسترس بودن همه ی ابعاد بهره وری نمره ی بالا داشتند (بالاتر از 4). بین نمره کل کیفیت زندگی کاری با نمره ی کل بهره وری پرستاران همبستگی معنی داری مشاهده نشد (15/0=p). نتیجه گیری: اگرچه کیفیت زندگی کاری پرستاران بیمارستان های مورد مطالعه پایین است ولی پرستاران شاغل در این بیمارستان ها سطح بهره روری نسبتا بالایی دارند. لذا می توان نتیجه گیری کرد که علاوه بر کیفیت زندگی کاری عوامل دیگری نیز بر بهره وری شغلی اثرگذار هستند. کلیدواژه ها: کیفیت زندگی کاری، بهره وری شغلی، پرستاران، بیمارستان