ارتباط پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی ژن گیرنده ویتامین D (VDR) و ژن پروتئین متصل شونده به ویتامین D (DBP) و سطح سرمی ویتامین D با عملکرد و بقا گرفت در بیماران پیوند کلیه

Abstract

هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی ژن گیرنده ویتامین D (VDR) و ژن پروتئین متصل شونده به ویتامین D (DBP) و سطح سرمی ویتامین D با عملکرد و بقا گرفت در بیماران پیوند کلیه می باشد. مواد و روش ها: سطح ویتامین D و سایر اطلاعات آزمایشگاهی و عملکرد کلیه 3 ساله بیماران با استفاده از شاخص سطح کراتینین سرم و محاسبه GFR با توجه به آزمایشات روتین بیماران (موجود در پرونده) بررسی شد. برای بررسی ژنتیکی از افراد مورد مطالعه خونگیری به میزان 2 سی سی انجام شد. لازم به ذکر است که پس از حصول نتایج افراد بر اساس ژنوتیپ و عملکرد کلیه طبقه بندی شده و همچنین تعیین ژنوتیپ در 100 فرد سالم (بدون انجام پیوند کلیه) به عنوان گروه کنترل نیز انجام و با گروه بیمار مقایسه شد. یافته ها: در مقایسه افراد سالم با بیماران پیوند کلیه، فراوانی الل G در پلی مورفیسم rs7975232 در افراد سالم با نسبت ۶۳/۰ برابر بیشتر از افراد با پیوند کلیه می باشد (۰۲۶/۰p=). در خصوص بقای گرفت تفاوتی در فراوانی الل ها و توزیع ژنوتیپ های پلی مورفیسم های VDR مشاهده نشد ولی در پلی مورفیسم rs7040 مشاهده شد که به طور معنی داری میزان الل G با نسبت ۲۷/۰ در بیمارانی که رد پیوند کلیه داشته اند پایین تر می باشد (۰۰۲/۰p=). از نظر سابقه عفونت های ویروسی، فراوانی الل T در پلی مورفیسم rs2228570 با نسبت ۰۳/۲ برابر به طور معنی داری در افراد مبتلا پایین می باشد (۰۳۰/۰p=). در یک جمع بندی کلی نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که در خصوص پیوند کلیه پلی مورفیسم Apal با فراوانی پایین الل G، در خصوص بقای گرفت پلی مورفیسم rs7040 با فراوانی پایین الل G و در خصوص ابتلا به عفونت های ویروسی پلی مورفیسم FokI با فراوانی پایین الل T دخیل هستند. همچنین در بررسی حاضر مشاهده شد که تفاوتی بین توزیع ژنوتیپ های مختلف پلی مورفیسم های مورد بررسی از نظر مقادیر ویتامین D وجود نداشت.