ارزیابی اثر متفورمین بر روی سطح تروپونین قلبی-I و ST_resolution در بیماران STEMI تحت درمان با ترومبولایتیک تراپی

Abstract

مقدمه: مطالعات نشان داده است که انفارکتوس حاد میوکارد یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در بیماران قلبی است و افزایش بیومارکر‌های قلبی به طور معنی داری بامیزان مرگ و میر بیماران ارتباط دارد و درمان زود هنگام ایسکمی یکی از نگرانی‌های مهم در ساعات اولیه انفارکتوس می‌باشد. بیومارکرهای قلبی نشان دهنده میزان آسیب هستند، هرچقدر میزان ایسکمی بالاتر باشد، میزان بیومارکرها بالاتر خواهند بود. محافظت از عضله قلب با مداخلات مختلف منجر به تعدیل افزایش این بیومارکرها می شود، بنابراین بیومارکرها واجد اثرات سو بر روی عضلات قلبی نیستند. با توجه به اثرات بالقوه متفورمین روی بیماریهای ایسکمیک قلبی این مطالعه برای بررسی اثرات متفورمین در بهبود آثار ایسکمی در بیماران با انفارکتوس حاد میوکارد طراحی شده است. هدف: ارزیابی اثر متفورمین بر روی سطح تروپونین قلبی-I و ST_resolution در بیماران STEMI تحت درمان با ترومبولایتیک روش¬کار و مواد: این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی آینده نگر (Prospective)، تصادفی، پایلوت، در مرکز قلب شهید مدنی به عنوان بزرگترین مرکز قلب و عروق شمال غرب ایران انجام شد. تعداد کل بیماران در این مطالعه ۸۰ نفر بود که به دو گروه کنترل و گروه مداخله به صورت مساوی تقسیم شدند .گروه کنترل فقط درمان استاندارد و گروه مداخله علاوه بر درمان استاندارد، ۱۰۰۰گرم متفورمین قبل از تزریق رتپلاز دریافت کردند. سپس سطح خونی تروپونین I هر 8 ساعت در 5 نوبت به روش ELISA اندازه گیری شد. یافته¬ها: تفاوت معنی داری در سطح تروپونین I، پایه (657.0P=)، 8 (930.0P=)، 16 (690.0P=)، 24 (217.0P=) و 32 ساعت) 517.0 (P=بعد از تجویز متفورمین بین گروه مداخله و گروه کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: در این مطالعه تجویز متفورمین به صورت پیش درمانی مانع از آسیب میوکارد در بیماران تحت درمان با رتپلاز نشد.