ارزیابی دفاتر ارتباط با صنعت دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی شهر تبریز در سال 1394
Abstract
چکیده
مقدمه: مسلما امنیت اقتصادی-اجتماعی قلمروی فراگیر در مداخلات مرتبط با لینک دانشگاه و صنعت ملی و محلی است. ارتباط دانشگاه و صنعت به تعامل مستقیم بین همه ی بخشهای آموزش عالی و بخشهای اقتصادی و صنعتی اشاره دارد. دانشگاهها از یک سو تأمین کننده نیروی انسانی متخصص در سطح عالی هستند و از سوی دیگر بسیاری از توانایی های علمی، تحقیقاتی و آزمایشگاهی در آنها متمرکز شده است. نقش آموزشی دانشگاه در فرآیند توسعه، بر تربیت نیروی انسانی که کلید راه گشای توسعه صنعتی محسوب می شود، استوار است و نقش تحقیقاتی آن نیز در تحقیقات بنیادی و کاربردی که شرط لازم برای موفقیت توسعه صنعتی است تبلور می یابد. به طور یقین یکی از عمده ترین جلوه های پیشرفت، رشد و توسعه صنایع است.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی - مقطعی می باشد. این مطالعه در دفاتر ارتباط با صنعت دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی شهر تبریز (دانشکده های بهداشت، تغذیه، پزشکی، دندانپزشکی، مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی) صورت گرفت. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن تایید شد جمع آوری گردید. این چک لیست شامل 4 بعد عوامل ساختاری، عوامل موفقیت، مکانیسمهای ارتباطی و عوامل انگیزشی بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-22 انجام شد.
یافته ها: در ارتباط با زیرساختهای لازم برای ارتباط صنعت با دانشگاهها، به ترتیب دانشگاههای تغذیه در اولویت، دانشکده پزشکی در رتبه دوم، دانشکده های مدیریت و بهداشت در رتبه سوم ، دانشکده توانبخشی چهارم و دندانپزشکی در اولویت آخر قرار دارند. دفاتر ارتباط با صنعت دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1394 از لحاظ عوامل موفقیت در وضعیت مناسبی قرار ندارد. موانع زیادی وجود دارد که کمترین مانع موجود مربوط به فضای فیزیکی مناسب برای واحد ارتباط می باشد ( با 50 درصد). برای شناسایی فرصت های ارتباط با صنعت در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1394 مکانیسم های ارتباطی مناسبی وجود ندارد. بیشترین مکانیسم ارتباطی مربوط به مراکز انتقال دانش و تکنولوژی در دانشکده ها می باشد (با فراوانی 7/66 درصد). شناسایی ویژگی های مدیریت ارتباط با صنعت در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1394 عوامل انگیزشی زیادی وجود ندارد به خصوص در دانشکده های پزشکی و مدیریت .
بحث و نتیجه گیری: صنعت و دانشگاه های ايران پويا و شكوفا در تعامل با هم دیگر را ندارند. این مطالعه نشان داد که برای رونق و شکوفایی صنعت و دانشگاه باید چیزی فراتر از ارزیابی های صورت گرفته اقدام نمود و از ظرفیت های جاذبی صنعت و دانشگاه در تعامل با هم استفاده نمود.