بررسی تاثیر پلی مورفیسم های NR1I2 (C25385T) و MDR1 (C3435T) بر دوز مورد نیاز تاکرولیموس در گیرندگان پیوند کلیه

Abstract

پیوند کلیه برای درمان بسیاری از بیماران مرحله انتهائی بیماری کلیوی (End-stage renal disease) (ESRD) بکار برده می شود. برای جلوگیری از رد پیوند بایستی از داروهای سرکوبگر ایمنی همچون تاکرولیموس استفاده گردد و بنظر می رسد ژنهای MDR1 و NR1I2 مسئول تنظیم بخشی از جذب و متابولیسم آن هستند. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم های C3435T MDR1 و C25385T NR1I2 با غلظت خونی تاکرولیموس در بیماران پیوندی بود. روش کار و مواد: نمونه خون 70 بیمار بعد از عمل پیوند کلیه برای استخراج DNA جمع آوری گردید. سپس نمونه DNA های بدست آمده با روش PCR و به کمک پرایمرهای اختصاصی تکثیر شدند. در نهایت، آنالیز داده ها با کمک نرم افزار SPSS صورت گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه ما بیان کرد که حضور هیچ کدام از پلی مورفیسم های C3435T MDR1 یا C25385T NR1I2 روی غلظت خونی تاکرولیموس در هفته دوم (P= 0.285, 0.246)، چهارم (P= 0.634, 0.221) و هشتم (P= 0.772, 0.536) بعد از شروع درمان در بیماران پیوندی اثری نداشتند. نتیجه گیری: در بررسی یافته های بدست آمده میان بیماران پیوندی، هیچ ارتباط معنی دار آماری میان وجود پلی مورفیسم های پلی مورفیسم های C3435T MDR1 و C25385T NR1I2 با سطح سرمی تاکرولیموس مشاهده نشد اما لازم است تا مطالعات گسترده ای تری در این رابطه انجام گیرد.