بررسی میزان بیان microRNA-199a-5p و ژن SMAC در نمونه های توموری و سالم کولون بیماران و سل لاین های سرطان کولورکتال تحت تیمار با داروهای اگزالوپلاتین و 5-فلوروراسیل
Abstract
وارت یک عفونت شایع در کل دنیا است که توسط پاپیلوما ویروس ها ایجاد می شود. انتخاب نوع درمان بر اساس شرایط بیمار، محل و تعداد وارت می باشد. ولی هیچ درمان ضد ویروس اختصاصی و کاملا موثری برای وارت شناسایی نشده است و مدالیته های درمانی موجود اغلب بر تخریب بافت آلوده فوکوس می کنند. اندیکاسیون های درمان در وارت شامل: بدشکلی ظاهری، درد، اختلال در عملکرد، عوارض روحی ناشی از وارت، خطر انتقال وارت و ریسک تبدیل به بدخیمی می باشند..اغلب به عنوان خط اول در درمان وارت از کرایوتراپی استفاده می شود. در این روش بااستفاده از سرمابافت آلوده به وارت تخریب می شود ولی اغلب با عوارضی از قبیل درد، تاول، اسکار و عفونت همراه بوده و بیماران جهت رسیدن به نتیجه مطلوب بایستی مراجعات مکرر داشته باشند. از طرفی ویتامین D باعث مهار تکثیر سلولی، القاءآپوپتوزیس، القاء تمایز سلولی ، تنظیم تولید سیتوکین ها و القاء پپتید های آنتی باکتریال در پوست میشود و وقتی به صورت داخل ضایعه تزریق می شود می تواند یک عامل ایمنوتراپیک باشد. با توجه به شایع بودن این بیماری در جامعه و نبود یک متد درمانی که برای بیمار هزینه بالایی نداشته باشد و بیمار مجبور به مراجعات مکرر جهت دریافت درمان نباشد و از طرفی روش درمانی اتخاذ شده عوارض بارزی نداشته و منجر به ایجاد اسکار در محل درمان نشود ما برآن شدیم تا به بررسی یک روش درمانی به نظر موثر ، کم هزینه و کم عارضه در درمان وارت بپردازیم تا در صورت وجود اثرات درمانی قابل قبول برای درمان سایر بیماران مبتلا به وارت از این متد درمانی استفاده نماییم.
بیماران و روش‌ها: مطالعه از اردیبهشت نودونه لغایت مهر نودونه در اتاق عمل پوست بیمارستان سینا انجام شد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 40 بیمار از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا وارد مطالعه شده و به دو گروه تقسیم می شوند . در گروه A بیست بیمار تحت تزریق داخل ضایعه ویتامین D3 به همراه کرایوتراپی قرار می گیرند و در گروه B بیست بیمار تحت کرایوتراپی به تنهایی قرار می گیرند .در هر بار مراجعه بیماران از نظر پاسخ به درمان و ایجاد عوارض بررسی می شوند . و در انتها دو گروه از نظر پاسخ به درمان و عوارض ایجاد شده آنالیز شدند.
نتایج: در مجموع و پس از تکمیل جلسات فرایند درمانی، میزان بهبودی ضایعات در گروهی که ویتامین D نیز دریافت کرده بودند 5.87 ± 95.33 بود در حالیکه در گروه فقط کرایوتراپی 27.27 ± 71.33 بود که تفاوت کاملا معناداری نشان می‌دهد (P<0.01). 57% (26 از 45) ازضایعات گروه مداخله پس از 4 جلسه کاملا درمان شده اند و بقیه موارد نیز پاسخ متوسط به این درمان نشان داده اند. این روش درمانی به جز درد هنگام تزریق ، عارضه قابل توجه دیگری برای بیماران به همراه نداشت.