بررسی تاثیر اندازه و قطر نقص دیافراگم و وجود ساک فتق در پروگنوز پس از جراحی نوزادان با فتق دیافراگماتیک مادرزادی
Abstract
هرنی دیافراگماتیک مادرزادی (CDH) یک مالفورماسیون مادرزادی با درمان چالشی است. در نوزادان با هرنی مادرزادی دیافراگم، فاکتورهای پروگنوستیک زیادی مطرح می‌باشد. از جمله این فاکتورها، قطر و اندازه دفکت فتق دیافراگمی می‌باشد. به نظر می رسد هر چه قطر و اندازه دفکت فتق دیافراگمی بزرگتر باشد پروگنوز بیماران بدتر می‌شود و نیز وجود ساک هرنی می‌تواند منجر به بهبود پروگنوز بیماران شود. از این رو هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اندازه و قطر فتق دیافراگم و وجود ساک فتق در پروگنوز پس از جراحی نوزادان با فتق دیافراگماتیک مادرزادی می باشد.
مواد و روشها: در فاصله‌ی سال ۹۵ تا ۹۸ و در یک مطالعه توصیفی تحلیلی، ۳۰ نفر از نوزادان با تشخیص CDH که به بیمارستان کودکان تبریز مراجعه کرده بودند پس از ورود به مطالعه، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات اولیه بیماران شامل مشخصات بیمار و یافته¬های بالینی بدست آمدند. بیماران تحت مراقبت‌های قبل از عمل قرار گرفتند. سپس تمامی نوزادان بعد از رسیدن به حالت پایدار، به روش لاپاراتومی تحت جراحی قرار گرفتند. حین جراحی وجود و یا عدم وجود ساک هرنی و حداکثر قطر نقص دیافراگماتیک قبل از ترمیم ثبت گردید. نتایج بعد از عمل شامل ناپایداری وضعیت نوزادان، طول مدت استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی، میزان مورتالیته یا ترخیص از بیمارستان بررسی و آنالیز شدند.
نتایج: تعداد کلی افراد مطالعه شامل ۳۰ مورد بوده که ۱۵ نفر(۵۰%) بیماران مونث و ۱۵ نفر (۵۰%) مذکر بودند. سن تشخیص بیماران مورد مطالعه به طور متوسط61/2 ± 45/4 روز در محدوده‌ی ۳ ساعت تا 28 روز می‌باشد. ۱۵ مورد (50%) در ۲۴ ساعت اول بدو تولد تشخیص داده شده‌اند و ۱۶ مورد (33/53%) در ساعت اول بدو تولد دچار هیپوکسی شدند. هرنی دیافراگماتیک مادرزادی سمت چپ در ۲۶ مورد (66/86%) و هرنی دیافراگماتیک سمت راست در ۳ مورد (10%) و نقص دیافراگماتیک دوطرفه در یک مورد (33/3%) رویت شد. ساک هرنی در 9 مورد (7/26%) وجود داشت. متوسط قطر نقص در گروه زنده‌مانده نسبت به گروه فوت‌شده کمتر بود ( 041/0 = P ؛ cm 48/0 ± 61/4 vs cm 61/0 ± 12/4 ). مرگ بعد از جراحی در ۹ مورد (90/%40) از بیماران بدون ساک هرنی رویت گردید، در حالیکه هیچ کدام از بیماران دارای ساک هرنی فوت نکردند (035/0= P). متوسط سن حاملگی ۷۳/۴ ± ۱۲/۳۷ هفته در بیماران دارای ساک هرنی و ۲۷/۱ ± ۱۵/۳۸ هفته در بیماران فاقد ساک هرنی ارزیابی گردید (۳۳۶/۰= P).