ارزيابي اثرات گاما اريزانول بر روي فاکتورهاي اکسيداتيو استرس در مدل حيواني سپسيس

Abstract

مقدمه: ورود میکروارگانیسم ها یا سموم آن ها به جریان خون سپسیس نامیده می شود. استرس اکسیداتیو واقعه ی مهمی است که در بیماران مبتلا به سپسیس دیده می شود. بدن انسان مکانیسم های جبرانی زیادی برای مقابله با رادیکال های آزاد تولید شده در جریان التهاب و سپسیس دارد، با این حال شواهد قابل توجهي براي عدم تعادل ظرفيت احيا و استرس اکسيداتيو در سپسيس وجود دارد. گاما اوريزانول ترکيبي است که از سبوس برنج به دست مي آيد و داراي خاصيت آنتي اکسيداني است. هدف: بررسي اثرات آنتي اکسيداني گاما اوريزانول بر روي فاکتورهاي استرس اکسيداتيو در مدل حيواني سپسيس(CLP: caecal ligation and puncture). روش کار: رت هاي نر در محدوده ي وزني 330-250 گرم به 5 گروه 10 تايي تقسيم شدند: (1) شم، (2) CLP ، (3) گروه درمان با گاما اوریزانول mg/kg50 ، (4) گروه درمان با گاما اوریزانول mg/kg100 و (5) گروه درمان با سلنیوم µg/kg100. گاما اوریزانول 2 ساعت قبل از القا سپسیس به صورت خوراکی و سلنیوم 30 دقیقه بعد از القا سپسیس به صورت داخل صفاقی استفده شدند. 12 ساعت بعد از جراحي، نمونه هاي خوني و بافتي تمامي حيوانات جمع آوري گرديد. یکی از ریه ها جهت اندازه گیری بیومارکرها در فریزر نگه داری شد و ریه ی دوم به منظور مطالعات پاتولوژیکی در فرمالین فیکس شد. نتايج: درمان با گاما اوريزانول، به طور معني دار باعث بهبود ظرفيت آنتي اکسيداني تام شد. فعاليت آنزيم MPO و امتياز التهابي بافت ريه، در گروه تحت درمان با گاما اوريزانول mg/kg50 بطور معني داری کمتر از گروه کنترل بود. سطح گلوتاتيون پراکسيداز بافت ريه توسط درمان با دوزmg/kg 100 گاما اوريزانول بهبود يافت. نتيجه گيري: بنظر می رسد گاما اوريزانول ظرفيت آنتي اکسيداني بدن جهت مقابله با عفونت را افزايش مي دهد، همچنين ممکن است اثرات حفاظتي خود را در مقابل التهاب بافت ريه در شرايط سپسيس حاد اعمال کند.