اثر هِپرکلسترولمی بر روی رمودلينگ قلبی بدنبال انفارکتوس ميوکارديوم در مدل موش صحرايی: نقش بيان و فعاليت TLR4

Abstract

مقدمه وهدف:بحثهای زیادی در مورد نقش LDL و OxLDL در انفارکتوس میوکارد صورت گرفته است. هدف از این مطالعه برسی اثر OxLDL در بافت قلبی بدنبال انفارکتوس میوکارد القایی با ایزوپروترنول است. روش کار: در این مطالعه موشهای نر نژاد ویستار در شش گروه تقسیم بندی شده و با یکی از سه جیره غذایی (نرمال، غنی از کلسترول و غنی از کلسترول اکسید شده) تغذیه شدند. بعد از 14 هفته رتهای موجود در 3 گروه ایزوپروترنول ((100 mg/kg بصورت زیر جلدی و در دو روز متوالی دریافت کردند. پروفایل چربی، الگوی الکتروکاردیوگرام، پارامترهای همودینامیک، استرس اکسیداتیو و فعال شدن مسیرهای التهابی در همه گروهها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: میزان سرمی LDL، کلسترول و تری گلیسیرید در رژیم های با چربی بالا در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است (P<0.001) . ارتفاع موج R، فاصله دو موج R متوالی، LVSP، و قدرت انقباضی و ریلکسیشن قلبی (LV dp/dt max and min) در حیوانات دچار انفارکتوس میوکارد کاهش یافته است در حالیکه ارتفاع قطعه ST ، LVEDP و مارکرهای استرس اکسیداتیو مثل سطح MDA سرمی و میزان کوآنزیم Q10 بافت قلبی در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است. سطوح بالای OxLDL سرم باعث بدتر شدن اثر ایزوپروترنول بر پارامترهای فوق شده است. بعلاوه نسبت وزن قلب به وزن بدن به عنوان شاخص ادم بافت قلبی و میزان TNF-α و IL-6 ، میزان پروتئینMYD88 و میزان بیان mRNA گیرنده TLR4 بعنوان شاخص التهاب در مقایسه با گروه کنترل و کروه انفارکتوس میوکارد افزایش معنی داری یافته است. با این حال تغیرات در این پارامترها در حیوانات تغذیه شده با با رژیم غذایی غنی از کلسترول به اندازه تغیرات در گروههای تغذیه شده با کلسترول اکسید شده معنی دار نبوده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که اثر OxLDL بر ری مودلینگ قلبی بعد از انفارکتوس میوکارد قابل اعتماد تر از اثرات LDL است