بررسی تاثیر هیپوکسی در سطوح مولکولی و ژنتیکی بر روی ژن MAT2A در هم کشتی سلول های لوسمی میلیوئیدی مزمن - K562 بر بستر سلولهای مزانشیمی مغز استخوان

Abstract

سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSC) یکی از برجسته ترین سلولها در محیط مغز استخوان (BM) با استعدادی بسیار برای تمایز به انواع سلولی است. سلولهای بنیادی مزانشیمی میتوانند در شرایط کمبود اکسیژن سلولهای لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) را تحت تأثیر قرار دهند ، اما نحوه عملکرد آنها روی این سلولها همچنان مبهم است. بر این اساس ، ما فرض کردیم مکانیسم عملکرد آنها مربوط به یک ویژگی مشخص تومورهای بدخیم مانند ریز محیط دارای کمبود اکسیژن است. مواد و روش ها: برای بررسی این فرضیه ، ما از سلولهای K562 به عنوان شبیه ساز یک سرطان CML در مدل in-vitro استفاده کردیم و با BM-MSC تحت شرایط کم اکسیژن کشت کردیم سلولهای K562 با BM-MSC تحت شرایط کمبود اکسیژن ناشی از کلرید کبالت (100 میکرومولار CoCl2) به مدت 24 ، 48 ، 72 و 96 ساعت کشت شدند. سپس ، بیان mRNA ژن MAT2A ، توسط Real-Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند که همچنین با اندازه گیری آپوپتوز توسط روش فلوسیتومتری بر اساس رنگ آمیزی آنکسین-V / PI ارزیابی شد. در مرحله بعد ، وضعیت متیلاسیون ژن های هدف با واکنش زنجیره ای پلیمراز کمی متیلاسیون (MS-qPCR) بررسی شد. یافته ها: ما دریافتیم که بیان mRNA ژنهای کاندیدا تحت شرایط کمبود اکسیژن به شدت افزایش می یابد. همچنین ، در آزمایش هایی با شرایط کمبود اکسیژن ، بیان ژن MAT2A در سلول های سرطانی کشت یافته به طور قابل توجهی در مقایسه با کشت های تنها K562 افزایش یافت (05/0> p). علاوه بر این ، ما ارتباط قوی بین بیان ژن ها و سطح متیلاسیون پروموتر MAT2A ، را پیدا کردیم. با این حال ، هیچ ارتباطی بین ایجاد شرایط کمبود اکسیژن و القا آپوپتوز در سلولهای K562 که با سلولهای بنیادی مزانشیمی کشت می شوند ، در مقایسه با سطح آپوپتوز در کشت هایی که فقط K562 وجود دارد یافت نشد.