تعیین تاثیر سیلیمارین بر کاتالپسی و اختلال تعادل حرکتی ناشی از هالوپریدول در موش صحرایی نر

Abstract

سیلیمارین آثار آنتی اکسیدانی داشته و مطالعات قبلی اثرات محافظتی سیلیمارین را در چندین مدل آزمایشگاهی در آسیب عصبی، به ویژه در ایسکمی مغزی کانونی و آسیب مغزی ناشی از پرفیوژن مجدد در ایسکمی مغزی را نشان داده است. هدف: تعیین تاثیر سیلیمارین بر کاتالپسی و اختلال تعادل حرکتی ناشی از هالوپریدول در موش صحرایی نر. روش کار: در این مطالعه 36 سر رت نر نژاد ویستار با وزن تقریبی (220-230) گرم در قفس مخصوص به صورت چهار یا پنج تایی با میزان رطوبت %5±50 و سیکل شبانه روزی (12ساعت روشنایی/12 ساعت تاریکی) و دمای C2° ±23 نگهداری شد. حیوانات دسترسی آزاد به غذای مخصوص حیوانات خریداری شده و آب داشتند. برای ایجاد کاتالپسی از تزریق 5 روزه داخل صفاقی هالوپریدول با دوز mg/kg 1 استفاده شد. در روز پنجم کاتالپسی و تعادل حرکتی با استفاده از بار تست و روتارود بررسی شد. در سه گروه علاوه بر تزریق روزانه هالوپریدول هر روز سیلیمارین را در دوزهای مد نظر در گروهها دریافت کردند و روز پنجم مانند گروه های قبلی کاتالپسی و تعادل حرکتی در آنها بررسی شد.

تزریق هالوپریدول باعث افزایش معناداری در زمان بار تست و کاهش معناداری در مدت زمان تست روتارود نسبت به گروه کنترل شد. سیلیمارین در دوز mg/kg 25تاثیر معناداری در بهبود کاتالپسی اختلال تعادل حرکتی نداشته است ولی در دوز های mg/kg 50 و mg/kg 100تاثیر معنا داری در افزایش زمان بار تست و کاهش زمان تست روتارود داشته است که نشان دهنده ی تاثیر دوز های mg/kg 50 و mg/kg 100در کاتالپسی و اختلال تعادل حرکتی ایجاد شده توسط هالوپریدول می‌باشد. سیلیمارین در مقادیر mg/kg 50 و mg/kg 100 موجب افزایشTAC وکاهش معنا د اری در میزان MDA می‌شود.

مطالعه نشان داد که هالوپریدول با مقادیر mg/kg 1 باعث ایجاد کاتالپسی و عدم تعادل حرکتی در موش های سوری نر می‌شود که تزریق دوز سیلیمارینmg/kg 50 و mg/kg 100باعث بهبود کاتالپسی و تعادل حرکتی در موش سوری می‌شود همچنین سیلیمارین باعث افزایش میزان سرمی TAC و کاهش MDA در دوز های بالا می‌شود، بخشی آثار احتمالا با مهار استرس اکسیداتیو می‌باشد.