بررسی اثر ترکیب گياهی سيلي‌بينین بر روی حساس سازی مجدد سلولهای سرطانی پستان مقاوم شده به داروی پکلی‌تاکسل
Abstract
مقدمه: یکی از مهمترین علتهای شکست شیمی‌درمانی در بیماران سرطانی، بروز مقاومت نسبت به داروهای ضد‌سرطان است. سیلی‌بینین یک فلاوانون گیاهی غیر‌سمی است که از دانه‌های گیاه خار مریم (Silybum marianum) به دست می‌آید. سیلی‌بینین یک آنتی‌اکسیدانت بسیار قوی است که اثرات ضد‌سرطانی آن در مدلهای مختلف سرطان به اثبات رسیده است. یکی از مهمترین مزایای سیلی‌بینین، سمیت ناچیز و عوارض بسیار پایین آن در انسان است. مطالعات اخیر نشان داده است که سیلی‌بینین باعث افزایش اثرات ضد‌سرطانی داروهای مورد استفاده در شیمی‌درمانی می‌شود. پکلی‌تاکسل یکی از مهمترین داروهای ضد‌سرطان است که به طور گسترده‌ای در درمان انواع بدخیمی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد اما به دلیل بروز مقاومت نسبت به تاثیرات این دارو، بهره‌‌دهی بالینی آن با مشکل مواجه شده است.
هدف: هدف این پژوهش بررسی قابلیت سیلی‌بینین جهت حساس‌سازی سلولهای سرطانی پستان نسبت به داروی پکلی‌تاکسل در سلولهای MCF-7 والد و نیز MCF-7 مقاوم شده به پکلی‌تاکسل است.
روشها: اثر مهار رشد سلولی سیلی‌بینین با انجام تست MTT بررسی شد. همچنین قابلیت القای آپپتوز توسط سیلی‌بینین با رنگ‌آمیزی annexin V/PI و آنالیز فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: سیلی‌بینین به صورت معنی‌داری باعث مهار رشد سلولهای MCF-7 والد و مقاوم به پکلی‌تاکسل گردید و IC50 آن در سلولهای مذکور به ترتیب µM 6/217 و µM 3/572 گزارش شد. همچنین سیلی‌بینین باعث افزایش اثرات سایتوتوکیک پکلی‌تاکسل در هر دو نوع سلول MCF-7 والد و مقاوم شد به طوری که این ترکیب به همراه پکلی‌تاکسل اثرات سینرژیستی از خود نشان داد. بر اساس آنالیز فلوسایتومتری رنگ‌آمیزی annexin V/PI، استفاده هم‌زمان سیلی‌بینین و پکلی‌تاکسل منجر به افزایش جمعیت سلولهای آپپتوتیک نسبت به سیلی‌بینین و پکلی‌تاکسل به تنهایی گردیده است.
نتیجه گیری: تمامی نتایج، تائید‌کننده این است که سیلی‌بینین قابلیت استفاده به عنوان یک داروی موثر در درمان سرطان پستان غیر‌مقاوم و مقاوم به دارو را دارد.