بررسی اثر A-769662 محرک مستقیم AMPK ، بر روی عملکرد قلب و فعالیت TLR-4 در قلب ایزوله موش های صحرایی تحت پرفیوژن با لیپوپلی ساکارید

Abstract

مقدمه: فعال شدن MyD88 به واسطه TLR-4 منجربه تحریک سیگنال های التهابی می شود. AMPK می تواند در مسیرهای ضدالتهابی نقش داشته باشد. اهداف و روش کار: برای بررسی حضور TLR-4 و ایمنی موضعی در بافت قلب، از مدل قلب ایزوله تحت پرفیوژن با LPS استفاده شد. همچنین به منظور ارزیابی تاثیر مهاری فعالیت AMPK بر روی فعالیت TLR-4 در قلب، از A-769662 محرک مستقیم AMPK وهمچنین از متفورمین، در مدل اختلال قلبی ناشی ازتزریق داخل صفاقی LPS در موش صحرایی (5/0میلی گرم/کیلوگرم) و موش سوری (2 میلی گرم /کیلوگرم) استفاده گردید. وسترن بلاتینگ، real time PCR ، الایزا، آنالیز های بیوشیمیایی و بافت شناسی، از تکنیک های مورد استفاده در این پروژه بودند. نتایج: در مدل قلب ایزوله به دنبال پرفیوژن LPS بعد از 180 دقیقه در مقایسه با گروه کنترل، coronary perfusion pressure تا 26/37% افزایش داشت همچنین left ventricular developed pressure ، حداکثر و حداقل قدرت انقباضی قلب به ترتیب 5/41%، 5/24% و 4/34% کاهش داشت. این اثرات مهاری بر روی بافت قلب همراه با افزایش معنی دار در سطح فعالیت TLR-4 (p<0.01)، فعالیت MyD88 (p<0.01 ) و غلظت TNF-α (p<0.05 ) در بافت قلب بود. تجویز A-769662 به حیوانات دریافت کننده LPS، با کاهش در فعالیت MPO در بافت قلب و ریه (p<0.01 )، سطح سرمی TNF-α (p<0.01 ) و تعداد نوتروفیل های محیطی (p<0.001) منجربه کاهش التهاب حاد ناشی از LPS گردید. همچنین تجویز A-769662 به همراه LPS منجربه کاهش سطح پروتئین MyD88 (p<0.01) و افزایش فعالیت AMPK (p<0.01) در بافت قلب گردید. A-769662 و متفورمین باعث کاهش تاثیر LPS بر روی بیان TLR-4 (برای A-769662، p<0.01) وتعداد نوتروفیل های محیطی (p<0.01) شدند. این اثرات محافظتی، با آنتاگونیزه کردن فعالیت AMPK به توسط کامپاند سی برگشت داده شدند، به طوریکه باعث افزایش بیان TLR-4 (p<0.001 و p<0.05 به ترتیب برای گروه های دارای A-769662 و متفورمین) و افزایش تعداد نوتروفیل های محیطی در هر دو گروه (p<0.05 ) شد. علاوه بر این متفورمین باعث مهار اثرات LPS بر روی غلظت TNF-α ، IL-6 و MyD88 (p<0.001 ) گردید و استفاده از کامپاند سی باعث برگشت اثرات حفاظتی متفورمین بر روی فاکتورهای التهابی شد. نتیجه گیری:این مطالعه برای اولین بار نشان می دهدکه بافت قلب قادر است به صورت موضعی و بدون وابستگی به سیستم ایمنی کلاسیک، باعث تولید TNF-α از طریق تحریک TLR-4 و MyD88 شود. همچنین فعال شدن AMPK از طریق مهار فعالیت TLR-4 می تواند نقش حفاظتی در نارسایی قلبی ناشی از سپسیس و MI داشته باشد و نتایج این مطالعه مشخص کننده ارتباط بین AMPK و TLR-4 در قلب است.