مقایسه استفاده از سطح سرمی فیبرینوژن و PT -INR درارزیابی عملکرد سیستم انعقادی در بیماران با سیروز جبران نشده در بیمارستان امام رضا(ع) تبریز
چکیده
این مطالعه باهدف ارزیابی ریسک خونریزی توسط فیبرینوژن و INR در بیماران سیروتیک انجام یافته است تا بلکه روش جایگزین برای ارزیابی اختلالات انعقادی سیروتیک جهت اصلاح اختلالات انعقادی داشته باشیم.
روش کار: جهت انجام اين مطالعه78 بيمار مبتلا به سيروز مراجعه کننده به بخش گوارش بيمارستان امام رضا براساس معيارهاي ورود/خروج و با درجه Child Pugh کلاس B و C انتخاب شدند همچنين از بيماران نمونه خون گرفته شدو جهت ارزیابی سطح سرمی فیبرینوژن وINR و بیلی روبین و آلبومین و پلاکت و کراتینین اندازه گیری شد.وmeld Score نیز محاسبه شد.و سابقه خونریزی 6 ماه گذشته بیماران براساس پرسشنامه تکمیل شد و ارتباط شدت سیروز و خونریزی 6 ماه گذشته با فیبرینوژن و INR ارزیابی گردید.
نتايج: ميانگين سني بيماران مورد مطالعه 51.23±15.08 سال بود.51%%بيماران مرد بودند. از نظر اتيولوژي بيماري، در 35.9% بيماران سيروز کريپتوژنيک و 5هپاتيت B علت بيماري بود. ۱۷ نفر از بيماران سابقه خونريزي در 6 ماهه گذشته داشتند. تفاوت معني داري بين سطح INR و فيبرينوژن براساس شدت سيروز وجود داشت همچنین ارتباط معني داري بين سطح سرمي فيبرينوژن و سابقه خونريزي بیماران سیروتیک وجود داشت.(p<0.05) سطح سرمي فيبرينوژن با سطح زیر منحنی 0.86 به تنهایی پيشگويي کننده بهتري براي خونريزي در بيماران مبتلا به سيروز بودوسطح سرمی فیبرینوژن حساسيت ۷۷٪ و ويژگي ۹۴٪ براي پيشگويي خونريزي را با نقطه ي برش ۱۸۲.۵ داشت.