بررسی میزان در کنترل بودن PTT در محدوده درمانی و عوامل موثر بر آن در بیماران ایسکمیک قلبی تحت درمان با هپارین

Abstract

مقدمه: هپارین به طور گسترده ای در درمان بیماری ایسکمیک قلبی استفاده می شود. به علت اهمیتی که شکست در رسیدن به سطح درمانی هپارین وجود دارد و منجر به اختلال در اثر ضد انعقادی و سطوح بالای آن منجر به خونریزی شدید می شود ، مانیتورینگ آزمایشگاهی برای اندازه گیری اثر ضد انعقادی هپارین و تنظیم دوز برای حفظ سطح آن در محدوده درمانی هدف ضروری است. هدف: بررسی میزان در کنترل بودن PTT در محدوده درمانی و عوامل موثر بر آن در بیماران ایسکمیک قلبی تحت درمان با هپارین می باشد. روش کار: 102 بیمار از بیمارستان شهید مدنی در این مطالعه case series آینده نگر شرکت کردند که ارزیابی میزان PTT در محدوده درمانی مطابق با پروتکل استاندارد به مدت 6 ماه انجام گرفت. داده های کمی شامل مشخصات دموگرافیک همراه با اطلاعات مربوط به درمان و نتایج هپارین درمانی از سوابق پزشکی بیمار ثبت شد. نتایج: میانگین PTTدر رنج 37.3% بود. میانگین PTT 14.4±44.4 ثانیه بود. متوسط روزهایی که هپارین در کنترل بوده 3 روز است. میانگین PTT ارتباط معنادار مستقیم با سن، سوابق دارویی، میزان PTT هایی که در رنج هستند، تعداد روزهایی که PTT در کنترل است، درصد کنترل PTT در محدوده ی درمانی، PT، INRو ارتباط معکوس با سیگار کشیدن، TGو Hgb دارد. بحث و نتیجه گیری :مانیتورینگ هپارین درمانی بیماران در طول مدت مطالعه، نشان داده که اکثر بیماران که تحت درمان با هپارین قرار می گیرند در طول مدت بستری به PTT هدف خود نمی رسند. به علت اهمیتی که رسیدن و نگه داشتن PTTدر محدوده درمانی برای رسیدن به نتایج مطلوب درمانی و پیشگیری از بروز عوارض احتمالی هپارین درمانی وجود دارد. این مطالعه روی اهمیت و لزوم استفاده از گایدلاین برای استفاده مناسب از هپارین تاکید می کند.