بررسی اثر رزمارینیک اسید بر انفارکتوس میوکاردیوم ناشی از ایزوپروترنول در موش صحرایی

Abstract

مقدمه: رزمارینیک اسید، یک ترکیب پلی فنلی، در طیف گسترده ای از گیاهان موجود است که می‌تواند خواص آنتی اکسیدانی قابل توجهی در سیستم‌های بیولوژیک داشته باشد. همین امر باعث شده به عنوان کاندید دارویی مناسب برای بیماری‌های ایسکمیک قلبی مطرح باشد. اهداف:هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظت کنندگی قلبی رزمارینیک اسید در انفارکت قلبی القا شده توسط ایزپروترنول در رت می‌باشد. مواد و روش‌ها: انفارکت قلبی از طریق تزریق زیرجلدی ایزوپروترنول (mg/kg100 )، یکبار در روز به مدت دو روز القا شد. در گروههای درمانی رزمارینیک اسید با دوزهای 10 ، 20 و mg/kg40 به شکل داخل صفاقی نیم ساعت قبل هر تزریق ایزوپروترنول و در ادامه یکبار در روز به مدت 2 روز تزریق شد. در روز پنجم حیوانات بیهوش شده پارامترهای همودینامیکی و الکتروکاردیوگرام حیوان ثبت شد. سپس نمونه خون حیوان جمع آوری شد و قلب حیوان جدا شده بلافاصله با نرمال سالین سرد شستشو داده شد و نسبت وزن قلب به وزن حیوان محاسبه شد. نمونه‌های بافتی برای مطالعات بیوشیمیایی و هیستولوژیکی مورد استفاده قرار گرفت. در آنالیز آماری داده‌ها تفاوت‌ها با p<0.05 معنی دار تلقی شد. نتایج: تزریق ایزوپروترنول باعث بروز آریتمی، التهاب و آسیب بافتی و هایپرتروفی در قلب شد. درحالیکه رزمارینیک اسید به شکل معنی‌داری باعث کاهش درصد نوتروفیل‌های محیطی و هایپرتروفی قلب شد. همچنین فاکتورهای همودینامیکی از جمله فشار متوسط شریانی، ضربان قلب و فشار پایان دیاستولی بطن چپ توسط رزمارینیک اسید بهبود یافت و با جلوگیری از استرس اکسیداتیو و نکروز و فیبروز بافتی، قدرت انقباضی قلب را در رنج نرمال محفوظ ماند. نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که رزمارینیک اسید می‌تواند از طریق مهار تولید رادیکال‌های آزاد به دنبال ایسکمی و هیپوکسی قلبی، مانع بروز آسیب‌های بعد از انفارکت قلبی شود به این ترتیب به حفظ فعالیت طبیعی قلب کمک می‌کند.