درک مادران از مهارتهای ارتباطی پرستاران و ارتباط آن با رفتارهای مراقبتی پرستاران در مرکز آموزشی و درمانی کودکان تبریز درسال 1398

Abstract

چکیده: مقدمه: ارتباط موثر عنصر حیاتی مراقبت های پرستاری است.پرستاران با برقراری ارتباط صحیح با بیمار و خانواده وی می تواند کیفیت خدمات پرستاری را افزایش دهد.از طرفی مراقبت اصل وجوهره پرستاری است واساسا درمان بدون مراقبت امکان پذیر نیست.توجه به دیدگاه والدین درمورد مهارت های ارتباطی و رفتارهای مراقبتی پرستاران با توجه به شرایط ویژه بخش های کودکان از اهمیت فراوان برخوردار است. هدف:تعیین درک مادران از مهارتهای ارتباطی پرستاران و ارتباط آن با رفتارهای مراقبتی پرستاران در مرکز آموزشی و درمانی کودکان تبریز درسال1398 روش تحقیق:پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی-همبستگی می باشد که بر روی194نفر از مادران کودکان بستری در بخش های بیمارستان کودکان تبریز انجام شد.نمونه ها به صورت تصادفی انتخاب شدند.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه رفتار مراقبتی ولف و پرسشنامه درک مادران ازمهارتهای ارتباطی پرستاران بودند.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS وآمارهای توصیفی،آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها:طبق آزمون های آماری بین درک مادران از مهارت های ارتباطی پرستاران با رفتارمراقبتی پرستاران رابطه مثبت ومعنی دار وجود دارد(001/0p=).از بین مشخصات دموگرافیک سطح تحصیلات مادران و بخش بستری با درک مادران از مهارت های ارتباطی پرستاران ارتباط آماری داشت(05/0 (P<.همچنین سن مادران،تعداد فرزند،تعداد روزهای بستری و تحصیلات مادران با رفتار مراقبتی پرستاران ارتباط آماری داشت(05/0.P<0) نتیجه گیری:با افزایش مهارتهای ارتباطی پرستاران با بیما و خانواده وی می توان به بهبود کیفیت مراقبت ها و در نتیجه بهبود نتایج درمان کمک کرد.