انتقال siRNA ی مربوط به ژن survivin توسط نانوذرات سنتزی جديد به داخل سلول های سرطانی سينه و تعيين اثرات ضد سرطاني نانوپلکس های تهيه شده

Abstract

مقدمه: استفاده از siRNA برای سرکوب ژن سوروایوین در سرطان سینه به عنوان یکی از علل مهم مرگ و میر دردست مطالعه می باشد. هدف: انتقال siRNA ی مربوط به ژن survivin توسط نانوذرات سنتزی جديد به داخل سلول های سرطانی سينه و تعيين اثرات ضد سرطاني نانوپلکس های تهيه شده. روش کار: سه نانو ذره مختلف مغناطیسی: 1) اکسید آهن- پلی اتیلن گلیکول و لاکتاید- کیتوزان- پلی اتیلن ایمین 2) اکسید آهن- پلی آکریلات - پلی اتیلن ایمین 3) اکسید آهن- پلی آسپارتات - پلی اتیلن ایمین، سنتز شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی نانو ذرات از جمله سایز، بار، سمیت سلولی و برداشت سلولی آنها بررسی شدند. تست بازداری روی ژل برای تعیین میزان بارگذاری siRNA بکار رفت. از رنگ آمیزی DAPI و تست Annexin V برای سنجش آپوپتوز و از Real Time PCR و وسترن بلاتینگ برای تعیین سطوح mRNA و پروتئین سوروایوین استفاده شد. داروی میتوزانترون برای تعیین اثر تجمعی احتمالی بکار رفت. نتایج: قطر نانو ذرات سنتزی بین 34 تا 48 نانو متر و دارای بار مثبت بودند. کارایی نانوذرات حاوی آسپارتات برای برقراری اتصال با siRNA بیش از سایر نانوذرات بود. تمام نانوپلکس ها در برابر زمان پایدار بودند. برداشت در سلولهای MCF-7 به ترتیب: نانوذرات حاوی اتیلن گلیکول > آکریلات > آسپارتات مشاهده شد. قابلیت القای آپوپتوز توسط نانوپلکس ها به ترتیب زیر بود: نانوذرات حاوی اتیلن گلیکول > آسپارتات > آکریلات. آنالیز داده های Real Time PCR نشانگرکاهش معنا دارسطح mRNAی سوروایوین پس از مواجهه با نانوپلکس ها بود. میتوزانترون دارای اثر سینرژیستی بر روی نانوذرات حاوی اتیلن گلیکول و آکریلات و اثر تجمعی بر روی نانوذرات حاوی آسپارتات بود. کاهش سطح پروتئین سوروایوین در نانوذرات حاوی آکریلات> آسپارتات > اتیلن گلیکول بود. بحث: نانوذرات میتوانند کمپلکس هایی کارا باsiRNA ی سوروایوین ایجاد کرده و آن را به داخل سلول های MCF-7 حمل کنند.