دارو رسانی هدفمند دوکسوروبیسین با استفاده از ناانو ذرات مغناطیسی پوشش دهی شده با سیلیکای متخلخل با واسطه آپتامر اختصاصی موسین1

Abstract

طبق آمار،سرطان پستان بیشترین میزان مرگ و میر ناشی از سرطان را بین زنان، پس از سرطان ریه به خود اختصاص داده است. دوکسوروبیسین و تاکسان ها خط اول درمانی این نوع سرطان را تشکیل می دهند. علیرغم استفاده ی گسترده ی دوکسوروبیسین ، سمیت قلبی ناشی از این دارو ، استفاده ی آن زا محدود کرده است.برای کاهش عوارض دوکسوروبیسین می توان از سیستم های هدف درمانی استفاده نمود. هدف در این مطالعه اثرات سمیت سلولی نانوذرات مغناطیسی پوشش دهی شده با سیلیکا و لود شده با دوکسوروبیسین که با آپتامر موسین 1 کونژوگه شده است بررسی شده است. مواد و روش کار ابتدا نانوذرات مغناظیسی سنتز گردید و سپس با استفاده از تترااورتوسیلیکات و 3آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان و ستیل تریمتیل آمونیوم بروماید پوشش سیلیکای متخلخل نانوذرات مغناطیسی را در برگرفت.پس از لود کردن دوکسوروبیسین در سیلیکای متخلخل،فلورسین ایزوتیوسینات و اپتامر موسین1 کونژوگه شدند. برای بررسی های فیزیکوشیمیایی از FT-IR،DLSوTEM استفاده شد و برای بررسی های بیولوژیکی تست MTT و مطالعات برداشت سلولی نانوپارتیکل ها انجام گرفت.رده های سلولی انتخاب شده MDF-7 , MDA-MB-231بودند.همچنین تست رهش دارو در 3pH مختلف انجام گرفت. نتایج طبق بررسی های فیزیکوشیمیایی انجام شده نانوذرات کروی و حدود 50 نانومتر گزارش شدند.همچنین این نانوذرات در بافر فسفات سالین پایدار بوده و تفاوت محسوسی بین رهش دارو در محیط اسیدی و محیط خنثی وجود داشت. طبق نتایج MTT با کونژوگاسیون آپتامر موسین1 میزان سمیت سلولی نانوپارتیکل در سلول MDF-7 افزایش پیدا کرد. همچنین میزان برداشت سلولی نانوپارتیکل کونژوگه شده با موسین1 در رده سولی MCF-7 از میزان برداشت سلولی این نانوپارتیکل در MDA-MB-231 بیشتر بود. بحث طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه میتوان نانوذرات حاوی دارو و آپتامر را به عنوان مواد ترانوستیک استفاده کرد.