بررسی ارتباط مقاومت به انسولین (نسبت لپتین به آدیپونکتین) با سطح ویتامین D در بیماران دیابتی تیپ II

Abstract

مقدمه: کمبود ویتامین D به ‌عنوان یک مشکل بزرگ در سراسر جهان شناخته شده است و ممکن است نقش مهمی را در پاتوژنز و مقاومت به انسولین در دیابت نوع II ایفا نماید. یکی از شاخص‌های ارزیابی مقاومت به انسولین، نسبت لپتین به آدیپونکتین می‌باشد. هدف: بررسی ارتباط نسبت لپتین به آدیپونکتین با سطح سرمی ویتامین D در بیماران دیابتی تیپ II. روش کار: در این مطالعه بالینی مقطعی 40 بیمار مبتلا به دیابت نوع II (20 نفر مرد و 20 نفر زن) و دارای کمبود ویتامین D به ‌طور تصادفی ساده انتخاب شدند و مشخصات دموگرافیک و بالینی آن‌ها شامل سن، قد، وزن، شاخص توده بدنی، قند خون ناشتا، هموگلوبین A1C، پروفایل چربی و سطح سرمی لپتین، آدیپونکتین و ویتامین D اندازه گیری شد و سپس ارتباط بین سطح ویتامین D با لپتین، آدیپونکتین و نسبت لپتین به آدیپونکتین بررسی شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه مقطعی نشان داد که بین سطح سرمی ویتامین D و مقاومت به انسولین، سطح لپتین و آدیپونکتین ارتباط معنی‌داری از نظر آماری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضرکه در بیماران دیابتی تیپ II و دچار کمبود ویتامین D انجام شد، نشان داد که بین سطح ویتامین D با مقاومت به انسولین، لپتین و آدیپونکتین ارتباط معنی‌داری وجود ندارد. همچنین ارتباط معنی داری بین مقاومت به انسولین با پارامترهای آزمایشگاهی مشاهده نشد. اما با شاخص توده بدنی ارتباط آماری معنی داری گزارش گردید. از طرف دیگر با بررسی ارتباط بین سطح ویتامین D با پارامترهای آزمایشگاهی و BMI به جز در قند خون ناشتا، ارتباط معنی داری در سایر موارد مشاهده نشد. در بررسی ارتباط بین لپتین و آدیپونکتین با پارامترهای آزمایشگاهی و BMI، جز رابطه مستقیم معنی دار لپتین و BMI ارتباط معنی دار دیگری در سایر موارد مشاهده نشد.