بررسی اثرات ضدالتهاب حاد سالبوتامول در مدل التهابی Air Pouch در موش صحرایی نر

Abstract

مقدمه: مطالعات سالهای اخیر نشان دهنده ارتباط دوطرفه بین سیستم ایمنی و عصبی است. نقش گیرنده ‌های بتا آدرنرژیک در سیستم ایمنی اخیراً مورد توجه محققان قرارگرفته است. هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر ضد التهاب حاد سالبوتامول در موش صحرایی در مدل التهابی air pouch میباشد. روش کار: برای ایجاد مدل التهابی air pouch بعد از بیهوشی سطحی حیوان 20 و 10 سی‌سی هوای استریل به ترتیب در روزهای اول و سوم بصورت زیرجلدی در ناحیه پشت حیوان تزریق گردید. در روز ششم یک سی‌سی کاراژنین 1% به عنوان ماده التهاب‌زا در داخل کیسه ایجاد شده، تزریق شد. یک سی‌سی سالبوتامول با دوزهای 125، 250 و 500 میکروگرم بر میلی‌لیتر و سالبوتامول 500 میکروگرم به همراه پروپرانولول‌500 میکروگرم در گروههای تست و سالین نرمال به عنوان حامل دارو در گروه کنترل همزمان با کاراژنین به داخل pouch تزریق شد. بعد از 6 ساعت حیوان را کشته و پارامترهای التهابی شامل حجم اگزودا، تعداد گلبولهای سفید داخل اگزودا، وزن و خصوصیات هیستولوژیک بافت گرانولوماتوز و همچنین غلظت IL-1β موجود در مایع اگزودا بررسی گردید. يافته‌ها: حجم اگزودا و تعداد لوکوسیت‌های موجود در مایع اگزودا با تزریق سالبوتامول µg/pouch250 با سطح معنی‌داری P<0.05 کاهش یافت. سالبوتامول µg/pouch500 بطور چشمگیری تعداد لوکوسیت ‌ها(P=0) ، حجم اگزودا (P<0.001) و وزن بافت گرانولوماتوز (P<0.01) را کاهش داد. تزریق همزمان سالبوتامول و پروپرانولول، اثرات ضدالتهابی سالبوتامول را خنثی نمود. نتيجه‌گيري: سالبوتامول در مدل التهابی air pouch اثرات ضد التهابی خوبی نشان داد که احتمالاً ناشی از اثرات ایمونومدولاتوری گیرنده های β باشد.