تاثیر استفاده توام پلیمرهای انتریک و مهارکننده کریستالیزاسیون روی کریستالیزاسیون سیناریزین از حالت فوق اشباع
Abstract
مقدمه: داروهای بازی کم محلول در آب به تغییر pH بسیار حساس هستند و پس از انحلال کامل در محیط
اسیدی معده تمایل به رسوب سریع در محیط روده دارند که منجر به بازدهی بدنی متغیر میشود.
هدف: در این مطالعه اثر مهاری پلیمرهای مختلف شامل Eudragit L011, Hydroxypropyl methylcellulose, Hydroxypropyl cellulose, Carboxymeyhyl cellulose sodium, Polyvinylpyrrolidone, polyethylene glycol روی کریستالیزاسیون سیناریزین در محلول بافری (pH=8.6) ارزیابی گردید.
روش کار : بدنبال القای فوق اشباعیت با متد شیفت pH در محلول بافری رسوب دارو نسبت به زمان ارزیابی شد.
برای مقایسهی کمی فوق اشباعیت از سطح زیر منحنی غلظت در برابر زمان استفاده گردید. پراکندگیهای جامد
و مخلوطهای فیزیکی حاوی دارو و پلیمر تهیه وانحلال آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. تستهای انحلال در حالت
فوق اشباع با متد تغییر pH انجام گردید و سطح زیر منحنی غلظت-زمان هریک از نمونهها برای مقایسه میزان
فوق اشباعیت مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج : در محلول بافری بدنبال تغییر pH از 2.1 به 8.6 حالت فوق اشباع برای سیناریزین مشاهده شد که به
دلیل رسوب سریع ناپایدار بود. اودراژیت L011 اثر قابل توجهی روی مهار کریستالیزاسیون سیناریزین از محلول
فوق اشباع داشت. همچنین در حضور HPMC K4M نیز اثر پایدارسازی فوق اشباعیت مشاهده گردید، اما در
مقایسه با اثر اودراژیت L011 ضعیفتر بود (p<1010) . طبق نتایج انحلال اثر مهاری اودراژیت L011 روی
کریستالیزاسیون سیناریزین در مخلوطهای فیزیکی دیده شد، در حالیکه این اثر در پراکندگیهای جامد معنی
دار نبود. زیرا پراکندگی جامد اودراژیت L011 یک سیستم دارو رسانی مقاوم به اسید ایجاد میکند که قادر به
ایجاد فوق اشباعیت بدنبال تغییر pH از pH اسیدی به pH خنثی نمیباشد. نتایج FTIR و DSC تایید کرد که
تعامل بین دارو و پلیمر برای پایدارسازی حالت فوق اشباع امری ضروری است
نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده افزودن اودراژیت به فرمولاسیونهای سیناریزین میتواند باعث بهبود انحلال
و بازدهی بدنی دارو شود.