توسعه نانوپارتیکل های پلیمری بار گذاری شده با داروی مهارکننده STAT3 استاتیک، جهت درمان هدفمند سرطان

Abstract

مقدمه: STAT3 یک مسیر سیگنالی رایج است و نشان داده شده است که فعالیت مداوم آن یک نقش کلیدی در رشد سلولی تومور، مقاوت به مرگ سلولی (اپپتوزیس) و گریز از ایمنی سلولس بازی می کند. استاتیک (STAT3 inhibitory compound)، یک مولکول کوچک غیرپپتیدی است و نشان داده شده است که بصورت انتخابی فعالیت زنجیره SH2 ی STAT3 را مهار می کند. استاتیک را به عنوان ابزاری برای مهار STAT3 در رده های سلولی یا در مدل های توموری که فعالیت مداوم STAT3 دارند پیشنهاد می شود. محدودیت عمده برای استفاده از استاتیک در فاز بالینی، عدم وجود فرمولاسیون امیدوارکننده به خاطر محلولیت آبی و فراهمی زیستی پایین آن بوده است. هدف: هدف این پروژه توسعه نانوپارتیکل های پلی مری بارگذاری شده با داروی استاتیک و ارزیابی بازده انکپسولاسیون و رهاسازی دارو از پلیمر بود. روش کار: از روش تبخیر کمک حلال برای تهیه میسل های داروی استاتیک استفاده شد. قطر متوسط و ضریب پلی دیسپرسیتی (PDI) میسل ها توسط روش پراکندگی نور (light scattering) بررسی شد. میزان داروی بارگیری شده توسط کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری شد. نتایج: استاتیک بین 40 تا 73% در پلیمر ها بارگذاری شد. سایز نانوپارتیکل ها بین 90 تا 130 نانومتر محاسبه گردید. ضریب پلی دیسپرسیتی بین 3/0 و 1 محاسبه گردید. با توجه به بازده انکپسولاسیون دو فرمولاسیون برای آنالیزهای بیشتر انتخاب شد. با 70-80% رلیز دارو در کمتر از 1 ساعت هردوی سیستم ها هر دو سیستم رهش انفجاری از خود نشان دادند. نتیجه گیری: یافته های ما نشان دادند که PEG-b-PBCL ابزار مناسبی برای افزایش محلولیت استاتیک است، اما قادر به انتقال دارو به محیط تومور نمی باشد.