بررسی مقایسه ای استخوان سازی در دیفکت بزرگ مندیبل سگ با استفاده از سلول های بنیادی چربی تمایز نیافته

Abstract

مقدمه: دیفکت بزرگ مندیبل مشکل بزرگی برای جراحان دهان و فک و صورت است. سلول درمانی به عنوان یک روش جایگزین ممکن است سرعت بازسازی استخوان را تسریع کند. هدف از این مطالعه بررسی بازسازی استخوان در دیفکت بزرگ مندیبل سگ با استفاده از سلولهای بنیادی چربی تمایز نیافته آلوژنیک روی ژل فوم به عنوان حامل سلول بود. مواد و روشها: فاز مهندسی بافت شامل: نمونه برداری از بافت چربی سگ بالغ ، جداسازی سلولهای مزانشیمی بنیادی بافت چربی(ASC) سگ ، کشت ASCs در Dulbcco’s Modified Eagle’s Medium (DMEM) حاوی پنی سیلین و استرپتومایسین ، تعیین هویت سلولهای بنیادی چربی سگ ، پیوند ASC ها به ژلاتین. در مرحله بعد، در این مطالعه تجربی شش سگ به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. هر دو گروه برای ایجاد دیفکت یکسان استخوانی 3 سانتی متری تحت جراحی قرار گرفته و با پلیت و پیچ های تیتانیوم بازسازی شدند. گروه درمان با ASC (106×5) کشت شده بر ژل فوم و گروه شاهد با ژل فوم بدون ASC ترمیم گردید (کد اخلاقی IR.TBZMED.VCR.REC.1398.260). شش ماه پس ازجراحی ، فک پایین حیوانات توسط تصویربرداری با سی تی اسکن مورد بررسی قرار گرفت و اعداد هانسفیلد حاصل از تصاویر با استفاده از آزمون T-test تجزیه و تحلیل شد. نتایج: قبل از پیوند استخوان ، ابتدا ماهيت سلول هاي بنيادي با استفاده از فلوسیتومتری و بيان مثبت ماركرهاي سلولي CD105, CD 44 به ترتیب با 9/71درصد و 3/89درصد و عدم بيان ماركر سلولي CD45 با 2/2 درصد تاييد گرديد. ارزیابی تصویربرداری با استفاده از سی تی اسکن نشان داد که میزان تراکم استخوان در گروه کنترل (HU 1/32±123.6-) بطور معنی داری کمتر از گروه ASCs (1/5±511) بود(P<0.05). نتیجه گیری: استخوان سازی گروه ASCs بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود.