مقایسه شاخص های سلامت دهانی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 تحت درمان با انسولین و بدون انسولین

Abstract

زمینه و هدف: دیابت از جمله بیماریهای سیستمیک می¬باشد که اثر مخرب بر بافت های دهانی و دندانی دارد. پریودنتیت از جمله عوارض شایع این بیماری شناخته شده است. تاکنون شرایط دهانی این بیماران با توجه به نوع پروتکل¬های درمانی آنان بصورت کاملا معدودی بررسی شده است. مطالعه حاضر به منظور مقایسه شاخص های سلامت دهانی (DMFT و ایندکس لثه ای) در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 تحت درمان با انسولین و بدون انسولین طراحی شده است. روش اجرا: در این مطالعه توصیفی-مقطعی 130 نفر از بیماران دیابتی نوع دو در دو گروه مصرف کننده انسولین و استفاده کننده از داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده معاینه دهان برای شاخص DMFT و شاخص لثه¬ای بدست آمد و متغیرهاي دموگرافیک از طریق پرسشنامه جمع آوري گردیـد. برای اندازه¬گیری HbA1C و FBS بیماران آزمایش خون درخواست شد. در نهايت اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماري SPSS17 تجزيه و تحليل شد و سطح معنی¬داری P<0.05 تعیین گردید. یافته¬ها: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که میانگین تعداد دندانهای پوسیده، از دست رفته، ترمیم شده و شاخص کلی DMFT در گروه مصرف کننده انسولین بیشتر از گروه غیرمصرف کننده انسولین بود، هر چند این اختلاف معنی¬دار نبود. تفاوت آماری معنی¬داری در وجود التهاب و خونریزی در دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت(P > 0.05). اما تفاوت آماری معنی-داری در ایجاد پلاک در گروه مصرف کننده انسولین در مقایسه با گروه استفاده کننده از داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون مشاهده شد (P=0.035). شاخص لثه¬ای نیز در گروه مصرف کننده انسولین بطور معنی¬داری بالاتر از گروه استفاده کننده از داروهای پایین آوردنده قند خون بود (P=0.046). نتیجه¬گیری: از مطالعه حاضر چنین نتیجه¬گیری می¬شود که بیماران مصرف کننده انسولین نسبت به بیماران مصرف کننده داروی خوراکی وضعیت سلامت دهانی ضعیفتری داشتند بنابراین لازم است به بیماران دیابتی بویژه بیمارانی که در درمان خود از انسولین استفاده می¬کنند، در این زمینه آگاهی داده شود.