تأثیر پیشگیرانه تمرینات تناوبی با شدت بالا بر میزان بیان miR-499 و ژنهای آپوپتوز و تغییرات بافتی در آسیب قلبی ناشی از دوکسوروبیسین در رت

Abstract

در این مطالعه به بررسی تأثیر ورزش تناوبی با شدت بالا بر اثرات کاردیوتوکسیسیتی ناشی از دوکسوروبیسین بوسیله ارزیابی مکانیسم آپوپتوز سلولهای میوکارد و بیان microRNA-499a-5p می پردازیم.. مواد و روش کار: موشهای نر نژاد ویستار (270-250 گرم) به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل، دریافت کننده ورزش تناوبی با شدت بالا (HIIT)، دریافت کننده دوکسوروبیسین (DOX) و دریافت کننده ورزش تناوبی با دوکسوروبیسین (HIIT + DOX) تقسیم شدند. HIIT بر روی یک تردمیل به صورت هفت دوره تمرینات تناوبی با شدت بالا و پایین برای یک ساعت در روز به مدت 6 هفته انجام شد. پس از آخرین جلسه HIIT، DOX به صورت داخل صفاقی تزریق شد. پس از سه روز نمونه ها از بطن چپ قلب به دست آمد از این نمونه بافت ها، جهت تعیین میزان بیان میکرو RNA و ژنهای تنظیم کننده آپوپتوز از طریق Real time PCR استفاده شد. آپوپتوز میوکارد بوسیله متد تانل(Tunel) ارزیابی شد. این اقدامات در مرکز تحقیقات کاربردی داروئی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و از تاریخ 8/6/1395 آغاز گردید. یافته ها: مصرف DOX باعث افزایش سطح بیانBax ، Caspase-6 و نسبت Bax/Bcl2 شده درحالیکه باعث کاهش سطح بیان Bcl2 در مقایسه با گروه کنترل شد.(P<0.01) پیش درمانی با پروتکل HIIT در موشهای صحرایی دریافت کننده DOX بطور معنی داری باعث کاهش سطح بیان Bax، Caspase-6، GSK- 3β و نسبت Bax/Bcl2 شده و سطح بیان Bcl2 را نسبت به گروه کنترل افزایش داد. سمیت ایجاد شده بوسیله DOX به میزان قابل توجهی سطح بیان miR-499 را نسبت به موش های کنترل افزایش داد(P<0.01) . HIIT به طور معنی داری این افزایش بیان ژن را معکوس کرد و همچنین سلولهای آپوپتوتیک مثبت تانل را در موشهای صحرایی دریافت کننده دوکسوروبیسین کاهش داد.