بررسی ده ساله تشخیص و درمان انواژیناسیون در اطفال در بیمارستان کودکان تبریز

Abstract

انواژیناسیون یکی از بیماری ها دوره کودکی است که روش های درمانی و تشخیصی متفاوتی را در طی چندین سال اخیر پشت سر گذاشته است؛ جهت اطلاع از بهترین شیوه های درمانی و تشخیصی بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی ده ساله تشخیص و درمان انواژیناسیون در اطفال در بیمارستان کودکان تبریز به انجام برسانیم. روش کار: این مطالعه گذشته نگر در سال 1398 با بررسی پرونده های ده ساله کودکان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان ( تبریز-ایران) با علایم انواژیناسیون انجام شد؛ در این مطالعه روش های تشخیصی، روش های درمانی و عوارض درمانی در چک لیست مربوطه ثبت شد؛ داده ها پس از وارد کردن در نرم افزار SPSS Ver21 با آزمون های کای اسکوئر تحلیل شدند. میزان P کمتر از 05/0 معنادار تلقی شد. یافته ها : دو علامت درد شکمی و اسهال به عنوان شایع ترین علایم اولیه بودند ( 61 درصد)؛ سونوگرافی توانست در حدود 95 درصد موارد تشخیص درستی را ارائه دهد(ایلئوکولیک). دربالای 90 درصد جااندازی به روش غیر تهاجمی تحت درمان قرار گرفتند و در مواردی که جراحی صورت گرفت؛ کمتر از یک درصد عارضه پس از جراحی دیده شد.