مقایسه اثربخشی تریامترن هیدروکلرتیازید همراه فورزماید با هیدروکلرتیازید همراه فورزماید در کاهش ادم مقاوم به درمان در بیماران با نارسایی قلبی
Abstract
مقدمه: بیماری های قلبی عروقی امروزه یکی از 5 علت اول مرگ در جهان به شمار می آیند، علیرغم کارآزمایی های بالینی متعددی که انجام شده است تابحال هیچ درمان موثری برای نارسایی قلبی حاد یافت نشده است. تنها راه درمان بیماری نارسایی قلبی کنترل آن با استفاده از داروها می باشد. تریامترن با مکانیسم حفظ پتاسیم بصورت سینرژیک منجر به تقویت اثر بخشی دیورتیک های گروه تیازیدی می شود، اما با این حال پژوهشی بر روی مقایسه درمان فوروزماید همراه با هیدروکلروتیازید و فوروزماید همراه با تریامترن اچ انجام نشده است.
هدف: در این پژوهش هدف اصلی بررسی و مقایسه اثربخشی رژیم درمانی فوروزماید–هیدروکلروتیازید با فوروزماید–تریامترن اچ در ادم مقاوم به درمان در بیماران با نارسایی احتقانی قلبی می باشد.
روش کار: این مطالعه بصورت کارآزمایی تصادفی در بیمارستان قلب شهید مدنی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. 45 نفر از بیماران دارای شرایط به صورت تصادفی به دو گروه 22 نفره و 23 نفره (فوروزماید-هیدروکلروتیازید و فوروزماید-تریامترن اچ) تقسیم شدند. تغییرات سطح عناصری چون سدیم و پتاسیم طی بستری ارزیابی شد. همچنین تغییرات وزن، میزان مایعات دفعی، اوره و کراتینین خون بیماران نیز طی بستری مورد بررسی و ارزیابی قرارگرفت.
یافته ها: نتایج حاصله نشان داد که بین گروه بیمارانی که با رژیم درمانی فوروزماید با هیدروکلروتیازید تحت درمان قرار گرفته بودند با گروهی از بیماران که با رژیم درمانی فوروزماید با تریامترن اچ تحت درمان قرار گرفته بودند تفاوت معنی داری در پارامتر های اندازه گیری شده، به جز در مورد تفاوت های تغییرات وزن بیماران در روز ترخیص، مشاهده نشد.
نتیجه گیری: در این مطالعه میتوان نتیجه گرفت که رژیم درمانی فوروزماید-تریامترن اچ تفاوت معنی داری با رژیم درمانی فوروزماید-هیدروکلروتیازید ندارد.